Berry van Aerie
is de vleesgeworden
jongensdroom: ook al ben je niet zo
goed, als je maar hard werkt
top halen
Symbool
Voetballers als Berry van Aerle kom je
steeds minder tegen, zegt Maassen.
Jammer, want aan wie kan een jong
spelertje, of beter: de gemiddelde
supporter, zich nu nog spiegelen? Toch
niet aan al die bij elkaar gekochte
onbeduidende Roemenen en middelmatige
Argentijnen? 'Het shirtje van een
voetbalclub is nog het enige symbool. En
mensen geloven daar kennelijk nog
helemaal in. Ze willen geloven dat wat op
het veld staat Feyenoord, Heerenveen of
Ajax is. Een speler bij Ajax hoeft niet uit
Amsterdam te komen, maar wat is nu
mooier dan die paar jongens van 18 of 19
die ieder seizoen in het eerste debuteren?
Ze scoren, of ze scoren niet, ze krijgen
langzaam een vaste plaats en op
zeker moment heten ze Frank
de Boer, Edgar Davids of
Mario Melchiot. Er
komt een moment
dat er alleen nog
gekochte spelers in
het veld staan, met wie
supporters geen
geschiedenis gemeen hebben.
En dan realiseren de mensen zich
ook: waar sta ik in godsnaam voor te
juichen?'
En dan nog zoiets: het juichen van een vol
rondlopen. Wie is er dan zielig? Van Aerle
wil onder de mensen zijn en brengt
daarom twintig uur per week brieven rond.
Mooi toch? Veel spelers beginnen na hun
voetbalcarrière een of ander lullig pr-
baantje. Willy en René van der Kerkhof,
die zijn ook de pr ingegaan. René heeft het
zeven jaar gedaan en heeft al die tijd
gedacht dat pr iets met partnerruil had te
maken.
Ik kan heerlijk fantaseren over Berry. Als
voetballer was ik vroeger niet echt goed en
niet echt slecht. Maar iedere jongen
droomt er 's avonds in zijn bedje van dat
hij bij Ajax de sterren van de hemel speelt.
Juist met Berry van Aerle kun je je zo goed
identificeren. In ieder jeugdelftal waarin
Berry speelde, waren er altijd wel vier of
vijf beter. Maar Berry heeft het gehaald. Hij
is de vleesgeworden jongensdroom: ook al
ben je niet zo goed, als je maar hard werkt
kun je toch de top halen.'
stadion na een doelpunt. Iets mooiers
bestaat bijna niet, zegt Maasssen. Maar wat
doen ze bij PSV als er is gescoord?
Snoeihard klinkt er dan dat Queen-deuntje
We will rock you. Ajax begeleidt de
thuisdoelpunten op muziek van Madness.
'Door die keiharde muziek houdt iedereen
op met juichen. Doodzonde. Zoiets blijft in
Nederland altijd ergens tussenin hangen.
Het moet helemaal puur zijn, of een vette
show zoals in Amerika. Die muziek leidt
alleen je aandacht van de wedstrijd af. Ik
heb in het stadion al moeite genoeg om de
wedstrijd te volgen. Zit ik op allerlei details
te letten. Soms kan ik niet anders dan naar
alle reclameborden te kijken. Ik wil het
niet, maar ik kan het niet laten ze allemaal
te lezen. Het moet. Het is zoiets als een
kutliedje dat in je hoofd zit en er maar niet
uit wil.'
Vrouwen
Niet alleen Theo Maassen maakt furore in
Nederland. Na de alleenheerschappij van
vijftiger Freek de Jonge en, later, dikke
veertiger Youp van 't Hek is plotseling een
nieuwe lichting cabaretiers van rond de
dertig doorgebroken: Hans Teeuwen, Kees
Torn, Lebbis Jansen, Raoul Heertje,
Diederik van Vleuten, Vincent Bijlo. Waar
blijven de vrouwen? Zijn vrouwen zoveel
minder geestig? 'Ik denk het. Mannen
hebben meer humor. Mannen moeten zich
meer wapenen, mannen zijn kwetsbaarder.
AJAX MAGAZINE JANUARI 1998
