nodig. En toch zei je na afloop, voor zover je nog wat kon zeggen: bedankt Bob. Als je geschorst was, moest je ook naar Bob. Dat werkte in feite preventief. Vroeger had je in de groep een groot onderscheid tussen oud en jong. Als we in het buitenland waren, zei hij tegen de oudjes dat ze op stap mochten; de jonkies hield hij vast. Om ze te beschermen. Simon: Tijdens mijn eerste training met hem kreeg ik een schop. Ik lag kermend van de pijn op de grond en hoor hem roepen: laat maar liggen, die staat zo wel weer op. Hij was er ook bij bij mijn eerste contractbespreking. Teken nou maar, zei hij. Hij heeft zich heel erg verdiept in het Molukse probleem, is meegegaan naar de gevangenis in Assen. Ik denk dat hij als enige Hollander weet wat er allemmaal in ons omgaat. Het was in de tijd na de treinkapingen. We hadden trainingskamp bij Ajax. Tussen de trainingen door sliepen we boven in de persruimte. Nou Simon, ga jij die ramen maar afplakken, riep hij. Je weet wie het zegt, dus kun je het hebben. Maar kom je later in een andere groep, dan weet je wel hoe je aangepakt wordt. Wim: Ik had het voorrecht de eerste te zijn die door Bob onder handen genomen werd en weer helemaal terugkwam. Daarom heeft hij ook zo'n succes gehad. Toen iedereen zag hoe goed ik was, gingen ze allemaal naar hem. Maar zonder dollen, ik ben hem er altijd dankbaar voor geweest. Toen ik in Amerika woonde, zijn Bob en Foto: Louis van de Vuurst Til me komen opzoeken. Ik heb ook bij hen gelogeerd, toen ik terugkwam uit Amerika. Hoe lang ook alweer, Bob? Bob: Drie maanden. Wim: En wat had ik gezegd? Twee weken, hè? Bob is een zeer frappante figuur in de voetballerij. Zeer loyaal en zeer eerlijk. Ik beschouw hem als mijn vader. Johan: Ik kwam bij Michels en vond dat al een behoorlijk pittige man, die zware trainingen had. Tot het moment dat je de eerste keer geblesseerd raakte en je met Bobby te doen kreeg. Als je dat had meegemaakt, hoopte je nog maar één ding: dat je niet zoveel geblesseerd zou zijn. Maar het kwam je wel ten goede. Als je bij hem vandaan kwam, was je honderd procent fit en speelklaar. Hij vraagt honderd procent van je, maar hij geeft zelf ook honderd procent. Het maakte hem niet uit met wie hij trainde. Of het nou de A1AX MAGAZINE JANUARI 1998 Foto: Frans Hemelrijk sterren van naam waren of niet, voor hem waren alle spelers allemaal gelijk. Ik denk dat iedere speler die hier aan tafel zit, profijt heeft gehad van Bobby Haarms. Piet: Ik ben een van de weinigen geweest die hem vrij intensief hebben meegemaakt in wat waarschijnlijk zijn zwartste periode is geweest: toen hij was ontslagen. Ik kwam toen nog wel eens in Café Bobby Haarms voor een babbeltje. Ik heb zelden een man zo zien lijden. Toen heb ik me gerealiseerd wat clubliefde is. Hij miste die club zo verschrikkelijk, dat hij er ziek van was. Daarna heb ik hem altijd meegemaakt als vriend. De verhouding speler-trainer hebben wij eigenlijk niet zo goed gekend, omdat wij nog samen gespeeld hebben. Ik zie hem nog aankomen op de natte velden. Dat was in de tijd dat er nog slidings gemaakt werden van een metertje of twintig. 155

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 155