'Mijn hart sloeg op
hol, maar Gorré
herstelde zich
en ik kon na vijf
minuten weer
gaan zitten.'
de BI mee. Het liep meteen lekker bij
Ajax.'
Bij WFC speelde hij linksbuiten. Eenmaal
bij Ajax werd Supusepa omgeschoold tot
linkerverdediger en linkermiddenvelder.
'Ik ben nu linkermiddenvelder, maar ik
kan de hele linkerkant bestrijken.' Hij heeft
geen idee waarom hij is omgeschoold, en
heeft geen heimwee naar zijn tijd als
linksbuiten.
Dat Ajax meer in hem ziet als verdediger of
middenvelder heeft hij, zoals het een prof
betaamt, geaccepteerd. 'Ik moet me
gewoon richten op die posities. Verder zie
ik het wel. Het is nu lekker dat ik in de
basis sta en het volste vertrouwen krijg.
Eigenlijk is linkshalf de fijnste plek. Je bent
betrokken bij het spel. Je bemoeien met
aanval en verdediging, dat ligt me wel. Ik
ben een speler die het spel naar zich toe
trekt en passjes geeft.'
Hart op hol
Wat is dat toch dat jongetjes allemaal
profvoetballer willen worden? Met Raphael
Supusepa was het al niet anders. Hij had
het al van kleins af aan, die droom. 'Het
leventje,' vertelt hij. 'Als je dat ziet hier bij
Ajax. Je hoeft eigenlijk alleen maar tegen
een bal aan te trappen.' Het klinkt een
beetje beschaamd. Volgt nog de bekende
zinsnede over hobby en beroep.
Op zijn dertiende kwam hij erachter dat hij
meer wilde dan gewoon tegen een bal aan
schoppen. Hij kwam in de Noord-
Hollandse selectie en werd serieus, ging er
meer voor leven. 'Je moet nee kunnen
zeggen als je vrienden je vragen of je mee
uitgaat. Dat is moeilijk, ja.' Raphael
Supusepa bloost. 'De puberteit begint dan
ook te komen, hè. Iedereen gaat stappen,
probeert dingen uit. Ik koos voor voetbal
en studie.'
Het resulteerde uiteindelijk in de busrit
naar Het Kasteel van Sparta in Rotterdam.
Hij zat op de bank, al een belevenis op
zich. In de derde minuut kreeg Dean Gorré
een trap en bleef liggen. Morten Olsen
stuurde Raphael Supusepa de dug-out uit
om zich warm te lopen. Voor de zekerheid.
'Mijn hart sloeg op hol. Ik voelde
spanning. Maar Gorré herstelde zich en ik
kon na vijf minuten weer gaan zitten.' Hij
kijkt een beetje sip. 'Je hoopt niet dat
iemand geblesseerd raakt, maar toch is het
jammer. Het zou te gek zijn geweest als ik
meteen had kunnen invallen.'
Behalve terug naar het tweede, gaat hij ook
weer terug naar school. Hij wil per se de
meao afmaken. Hij zit in zijn laatste jaar,
richting internationale handel. 'Misschien
dat ik daarna, het ligt eraan hoe het hier
gaat bij Ajax, nog een jaar
bedrijfsmanagement ga doen. Dat je
gewoon nog bezig bent naast het voetbal,
dat je nog aan iets anders kunt denken. Het
is niet goed als het eenrichtingsverkeer is.'
Met later is hij nog niet bezig. Het voetbal
staat op één. Hij weet wel dat je later
diploma's nodig hebt om verder te komen.
Ook hij heeft het dan, als veel andere
voetballers, over gebroken benen. En ook
hij klopt het snel af. Maar het achter de
hand hebben van een opleiding is heel
belangrijk in de visie van een jonge prof.
Dus ook bij Raphael Supusepa.
Zijn ouders stimuleren hem zijn studie te
voltooien. Hij heeft een Nederlandse
moeder en een Molukse vader. Raphael wil
zeker nog een keer naar Ambon toe. Hij
heeft er veel familie zitten die hij nog nooit
heeft ontmoet. 'Ze zijn trots op ons, weten
dat ik bij Ajax zit. Ajax is een bekende club
daar, en ze volgen het Nederlandse voetbal.
Het leeft daar.'
Vader en moeder Supusepa zijn de hele
dag met voetbal bezig. Nu Clarence
AJAX MAGAZINE JANUARI 1998