'Mijn hart sloeg op hol, maar Gorré herstelde zich en ik kon na vijf minuten weer gaan zitten.' de BI mee. Het liep meteen lekker bij Ajax.' Bij WFC speelde hij linksbuiten. Eenmaal bij Ajax werd Supusepa omgeschoold tot linkerverdediger en linkermiddenvelder. 'Ik ben nu linkermiddenvelder, maar ik kan de hele linkerkant bestrijken.' Hij heeft geen idee waarom hij is omgeschoold, en heeft geen heimwee naar zijn tijd als linksbuiten. Dat Ajax meer in hem ziet als verdediger of middenvelder heeft hij, zoals het een prof betaamt, geaccepteerd. 'Ik moet me gewoon richten op die posities. Verder zie ik het wel. Het is nu lekker dat ik in de basis sta en het volste vertrouwen krijg. Eigenlijk is linkshalf de fijnste plek. Je bent betrokken bij het spel. Je bemoeien met aanval en verdediging, dat ligt me wel. Ik ben een speler die het spel naar zich toe trekt en passjes geeft.' Hart op hol Wat is dat toch dat jongetjes allemaal profvoetballer willen worden? Met Raphael Supusepa was het al niet anders. Hij had het al van kleins af aan, die droom. 'Het leventje,' vertelt hij. 'Als je dat ziet hier bij Ajax. Je hoeft eigenlijk alleen maar tegen een bal aan te trappen.' Het klinkt een beetje beschaamd. Volgt nog de bekende zinsnede over hobby en beroep. Op zijn dertiende kwam hij erachter dat hij meer wilde dan gewoon tegen een bal aan schoppen. Hij kwam in de Noord- Hollandse selectie en werd serieus, ging er meer voor leven. 'Je moet nee kunnen zeggen als je vrienden je vragen of je mee uitgaat. Dat is moeilijk, ja.' Raphael Supusepa bloost. 'De puberteit begint dan ook te komen, hè. Iedereen gaat stappen, probeert dingen uit. Ik koos voor voetbal en studie.' Het resulteerde uiteindelijk in de busrit naar Het Kasteel van Sparta in Rotterdam. Hij zat op de bank, al een belevenis op zich. In de derde minuut kreeg Dean Gorré een trap en bleef liggen. Morten Olsen stuurde Raphael Supusepa de dug-out uit om zich warm te lopen. Voor de zekerheid. 'Mijn hart sloeg op hol. Ik voelde spanning. Maar Gorré herstelde zich en ik kon na vijf minuten weer gaan zitten.' Hij kijkt een beetje sip. 'Je hoopt niet dat iemand geblesseerd raakt, maar toch is het jammer. Het zou te gek zijn geweest als ik meteen had kunnen invallen.' Behalve terug naar het tweede, gaat hij ook weer terug naar school. Hij wil per se de meao afmaken. Hij zit in zijn laatste jaar, richting internationale handel. 'Misschien dat ik daarna, het ligt eraan hoe het hier gaat bij Ajax, nog een jaar bedrijfsmanagement ga doen. Dat je gewoon nog bezig bent naast het voetbal, dat je nog aan iets anders kunt denken. Het is niet goed als het eenrichtingsverkeer is.' Met later is hij nog niet bezig. Het voetbal staat op één. Hij weet wel dat je later diploma's nodig hebt om verder te komen. Ook hij heeft het dan, als veel andere voetballers, over gebroken benen. En ook hij klopt het snel af. Maar het achter de hand hebben van een opleiding is heel belangrijk in de visie van een jonge prof. Dus ook bij Raphael Supusepa. Zijn ouders stimuleren hem zijn studie te voltooien. Hij heeft een Nederlandse moeder en een Molukse vader. Raphael wil zeker nog een keer naar Ambon toe. Hij heeft er veel familie zitten die hij nog nooit heeft ontmoet. 'Ze zijn trots op ons, weten dat ik bij Ajax zit. Ajax is een bekende club daar, en ze volgen het Nederlandse voetbal. Het leeft daar.' Vader en moeder Supusepa zijn de hele dag met voetbal bezig. Nu Clarence AJAX MAGAZINE JANUARI 1998

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1998 | | pagina 127