Wij staan echt op het punt in te grijpen en
kom dan naderhand niet met je
krokodillentranen bij me omdat je niets
gedaan zou hebben. Een gewaarschuwd
mens telt namelijk altijd voor twee!
Een pakket maatregelen
Ik ben in mijn hoedanigheid als
sectiebestuurder druk doende een pakket
aan maatregelen voor te stellen om een
aantal zaken voor onze supporters te
verbeteren. Daaronder valt ook de alom
gewenste seizoenkaart voor uitwedstrijden.
Eveneens wil ik orde zien te brengen in de
prijsstructuur van de clubs die wij
bezoeken. Al staat het hun volledig vrij om
de toegangsprijs zelf vast te stellen, ik vind
toch dat onze supporters onevenredig veel
moeten betalen. Zij zijn per jaar meer geld
kwijt aan het bezoeken van uitwedstrijden
dan bijvoorbeeld een supporter van FC
Utrecht. Ook onderzoeken wij het
prijsniveau van Europese wedstrijden.
Intern bij Ajax zullen wij onze uiterste best
doen om onze teletekstpagina's up to date
te houden. Veel supporters klagen terecht
over het feit dat de informatie over het
begin van de voorverkoop vaak niet
overeenstemt met de werkelijkheid.
De hele vervoersproblematiek
(combitreinen, busvervoer, etc.) zal onder
de loep worden genomen. Dat geldt tevens
voor de toegangsfaciliteiten en het feit dat
men op tijd uit Amsterdam vertrekt maar
toch vaak te laat op het vak arriveert.
Veel supporters, van welke club dan ook,
hebben terecht klachten over de
combiregeling. Een Ajax-supporter uit de
buurt van Nijmegen vertelde mij laatst dat
hij eerst naar Amsterdam moest reizen,
teneinde daar de trein of bus naar
Nijmegen te kunnen nemen. De
combiregeling werkt prijsverhogend, het
liefste zou men met eigen vervoer komen.
Welnu, ik ben het daar volstrekt me eens.
Ook ik zou het liefste zien dat men op
eigen gelegenheid naar een wedstrijd toe
kan, maar ook in deze zaak moet ik
degenen aanspreken tot wie ik me
hierboven ook al richtte. Want het zijn de
supporters zelf, velen van jullie dus, die er
door hun gedrag in het verleden en heden
voor zorgdragen, dat deze maatregelen
worden opgelegd.
Als het weer mogelijk is om een wedstrijd
te organiseren zonder dat er vechtpartijen
uitbreken, auto's beschadigd worden,
kroegjes in de stad worden verbouwd en
onschuldige mensen worden lastiggevallen,
dan kan iedere supporter gaan en staan
waar hij wil en zullen er geen beperkende
maatregelen meer zijn. Zo simpel is dat nu.
De supporters - en voor wat Ajax betreft
gaat het dan voornamelijk over de F-side -
hebben dat zelf in de hand.
Wij zijn dit jaar bij de vaststelling van het
wedstrijdprogramma het meeste als
risicoclub uit de bus gekomen, met alle
gevolgen van dien. Combiregelingen en
wedstrijden op hinderlijke tijdstippen zijn
daarvan het directe gevolg. Ga je dus anders
gedragen, of accepteer de consequenties van
je gedrag en hou op je voortdurend tegen
alles af te zetten!
Weemoed, trots en sensatie
Op een mooie zaterdag in oktober vond op
initiatief van Piet Keizer, Frans Derks en
Ad van Maaren een voetbalwedstrijd plaats
ter nagedachtenis aan Dick van Dijk. De
wedstrijd ging tussen het eerste team van
ONA te Gouda, de club waar Dick met
voetballen begon, en het 'Wembley-elftal'
van Ajax.
Het werd een heerlijke middag.
Vierduizend mensen rond het veld,
muziek, veel pers en onze coryfeeën. Zelfs
Piet Keizer, die na zijn voetballoopbaan
nooit meer een bal aangeraakt had, was in
training gegaan, en al ontbrak het hem
uiteraard aan conditie, hij toonde nog
steeds zijn slalom- en schaarbewegingen
dat het een lieve lust was. lohan Cruijff
deelde passes op maat uit en Gerrie
Mühren bleek nog immer over een
onnavolgbare techniek te beschikken. Arie
Haan was iets zwaarder dan voorheen,
maar liep ook zichtbaar te genieten. Ruud
Suurendonk, Willem Suurbier, natuurlijk
Sjaak 'Paco' Swart, wie was er eigenlijk
niet?!
De 'oudjes' werden wat ondersteund door
onder anderen Jan Wouters (die ik - ik
floot - voortdurend in de weg liep; sorry
Jan), Heini Otto en Johnny van 't Schip, en
dat hielp uiteraard. We wonnen dan ook
met 2-1 en er werd een mooi bedrag
opgehaald voor Wanda en haar kinderen.
Een andere gedenkwaardige gebeurtenis
die in oktober plaatsvond, was de opening
van het Ajax-musuem. Met recht mag van
een museum worden gesproken. De
mensen van D'Arts zijn er onder de
bezielende leiding van Rob van Zoest in
geslaagd de geschiedenis van Ajax op
onovertroffen wijze weer te geven.
Gevoelens van weemoed, trots en sensatie
maken zich van je meester wanneer je via
alle kabinetten, die ieder een verschillend
tijdperk behandelen, uiteindelijk in de
ruimte komt waar de Europese successen
aan bod komen. Wat is Ajax toch een
wereldclub als je dit allemaal ziet en wat
moeten we toch tros zijn op iedereen die
Ajax zo groot heeft gemaakt.
Veelal zetten voetbalclubs wat bekers in
een kast, hangen wat vaantjes, foto's en
oude shirts tegen de muur en noemen ze
dat vervolgens een museum. Neen, dan
dit... Maar wat wil je ook, we zijn Ajax,
nietwaar?!
Michael van Praag
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1997 7
