'Dat bij de onderlinge
wedstrijden van Ajax en
Feyenoord geen supporters
van de tegenpartij tot het
stadion meer zullen worden
toegelaten, vind ik spijtig,
maar wel juist.'
allemaal bij zijn. En alleen al daarom willen
ze spelen. En goed spelen. Voor een trainer
is het voornamelijk gunstig als er zo'n
groot toernooi aankomt. Alle spelers zijn
dan scherp en willen zich een heel jaar lang
bewijzen. Het jaar na een groot toernooi is
het wel eens lastig. Dan zijn spelers moe, te
teleurgesteld of te voldaan. Maar dat is van
later zorg. Nu hebben de clubtrainers in de
top er geen moeite mee hun spelers
gemotiveerd te krijgen.'
Grijze plekken
Afgezien van de concentratieproblemen
tegen Maribor en een moeilijke periode
tegen Utrecht gaat het Ajax het eerste
kwart van het seizoen voor de wind.
Vooraf werd het voor onmogelijk
gehouden dat Ajax zo'n imposante reeks
zou neerzetten.
Olsen: 'Er zitten nog steeds mensen te
wachten op onze terugval. Wij zullen ook
mindere periodes mee gaan maken.
Misschien al voordat dit Ajax Magazine
verschijnt. Opeens kan het stroef gaan
lopen. Maar het gaat erom dat je ook met
slecht voetbal punten moet pakken.
Gezien het voetbal dat we hebben gebracht,
gezien het aantal doelpunten dat we
hebben gemaakt, gezien de hoeveelheid
kansen die we hebben gecreëerd en het
kleine aantal kansen dat we hebben
weggeven, is onze rangschikking niet
opzienbarend. Het gaat gewoon erg goed.
Daarbij is het belangrijk hoe de spelers met
de goede resultaten omgaan. Gelukkig
worden de Ajax-spelers juist steeds gretiger
door het succes. We sluiten onze ogen niet
voor de dingen die nog niet helemaal goed
gaan. De automatismen moeten nog
gevormd worden. Daar zijn we iedere
training mee bezig. Er komen wedstrijden
waarin onze basis groter zal moeten zijn.
We hebben nog geen grote clubs tegenover
ons gehad. Wellicht dat Udinese wat dat
betreft een goede graadmeter zal zijn. We
moeten nog tonen dat we mentaal ook niet
kwetsbaar zijn. Tot nu toe lijkt het erop dat
de groep ook in dat opzicht al ver is. Ik
probeer die weerbaarheid nog verder te
vergroten. Daarom verlang ik van mijn
spelers net als van mezelf dat ze iedere
wedstrijd en iedere training honderd
procent geconcentreerd zijn en scherp. Ik
accepteer geen verslapping. Als prof kun je
hooguit op voetbaltechnisch niveau wel
eens minder presteren, maar inzet,
strijdlust en loopvermogen moeten altijd
hetzelfde zijn. Anders ben je geen echte
prof. Je kunt buiten het voetbal allerlei
problemen hebben, maar het moet zo zijn
dat je die problemen vergeet als je aan het
trainen of aan het spelen bent. Na de
wedstrijd, of na de training, mag je
terugkeren naar die problemen, niet
eerder. In een andere baan kan je het je
misschien permitteren om eens een dag
geen zin te hebben of om het eens rustig
aan te doen. Als voetbalprof kan dat niet.
In dat opzicht kan bijna iedereen een
voorbeeld nemen aan de Duitse instelling.
Hoe kan het toch dat Duitsers zo vaak met
een beker in hun handen staan te juichen?
Waarom winnen ze altijd? Dat heeft alleen
met instelling te maken. In Nederland
wordt er tactisch en technisch veel beter
gespeeld. Maar in Duitsland blijven ze nog
doorvoetballen als de wedstrijd al is
afgelopen. Dat is het verschil. Ik leg me
niet neer bij een verschil in volksaard.
Zeker de mentaliteit kan je aanleren. En
dat kan ook zonder je eigen kwaliteiten aan
te tasten. Als een club als Ajax met de
onverzettelijkheid speelt van Duitse clubs,
kan er toch bijna niemand meer van
winnen?! Ik wil dat iedereen ervan
doordrongen raakt dat we hard moeten
werken aan de grijze plekken in onze
mentaliteit. Het gaat er niet om dat ik dat
de groep opleg. Zo werk ik niet. Ik ben
geen dictator. Althans, ik ben een dictator
in een democratie. Omdat ik het beste voor
iedereen wil beslissen, moet ik naar
heb je in een seizoen meer spelers nodig
dan vroeger. Er worden veel interlands
gespeeld, veel Europese wedstrijden en ook
het competitieschema is zwaar. Je ziet ook
dat er blessures komen en dat er dan plek
komt voor mensen die tot dan niet aan
spelen toekwamen. We hebben niet twee
keer achtereen in dezelfde samenstelling
gespeeld. Dat het desondanks zo goed is
gegaan, is veelzeggend over de kracht van
de selectie. Het belang van een brede
selectie is daarmee aangetoond. Maar
sommige spelers kunnen het geduld niet
opbrengen. Santos had het er zo moeilijk
mee dat ik hem toch moest laten gaan.
Musampa had dat ook. Daar had ik begrip
voor. Wat ook een rol speelt bij het
ongeduld van spelers is het naderende WK.
De internationals willen daar hoe dan ook
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1997
25
