had me geheel in haar macht. Ik had me
gewonnen gegeven en zag wel wat er ging
gebeuren. En of Ajax er nog tachtig zou
maken, of dat de Duitsers met een ultieme
inspanning op gelijke hoogte zouden
komen en zich voor de finale zouden
plaatsen, het interesseerde me eerlijk
gezegd geen syllabe. Dit zou de wip van de
eeuw worden, of het nu de wedstrijd van
het jaar was of niet.
Ondertussen lagen we allebei op onze
linkerzij, als lepeltjes in een keukenla. Haar
hoofd hing zo strategisch dat ze zowel mij
als de televisie kon zien. Tussen onze
lichamen bevond zich een vacuüm van
verlangen. Haar donkerbruine haar geurde
naar Zandvoort en kriebelde aan mijn
neus. Mijn handen rustten op haar
heupen. Langzaam trok ik haar ook die
laatste paar centimeters naar mij toe. Ze
gromde dierlijk en deed de deur een stukje
verder open. De trance was niet meer te
beschrijven. Geilheid, drank en spanning
hadden elkaar gevonden. Haar
geraffineerde, nauwelijks waarneembare
Franse parfum deed ook een duit in het
zakje. En heel ver weg zongen Neil en Tim
bergbeken en gevulde koeken van Kees van
Kooten konden te voorschijn worden
gehaald. Hoger en hoger klommen we op
de ladder van plezier. De warmte die ze
uitstraalde, was niet meer in woorden te
omvatten, ze had me in een houdgreep
waar ik van m'n leven niet meer uit kon
komen. Het wachten was op het
hoogtepunt. En ja hoor, ippon, daar kwam
het. Ze verstijfde, liet me los en gilde: 'Jari!
Jari! Jari!'
Het begeren was op slag voorbij. Litmanen
had in de tweede minuut van de tweede
helft een einde gemaakt aan de wedstrijd.
En aan ons liefdesspel. Het stond 4-1, de
Duitsers waren definitief verslagen en ik
was door geen enkele fysiotherapeut meer
speelklaar te krijgen. Ik dronk mijn glas
leeg en staarde verdoofd naar de tv waar
nog steeds geen geluid uit kwam.
'It's only natural, schat,' zei ze zacht. 'It's
only natural that you should feel the same
way too.Ze boog zich naar de tv, drukte
op Aus, sloeg een handdoek om zich heen
en sprak liefdevol: 'Volgende keer maar
weer gewoon in de kroeg?'
Finn nog maar eens dat het alleen maar
natuurlijk was dat zij en ik hier en nu bij
elkaar waren.
Als in een te langzaam afgespeelde film
draaide ze haar hoofd nog meer naar me
toe. De vonken spatten uit haar ogen. In
haar tanden weerkaatste het bewegende
schijnsel van Nederland 2. Ik verloor bijna
het bewustzijn. Hier was sprake van de
overtreffende trap van genot. Dit waren
Demi Moore, Karen Mulder, Cindy
Crawford en Faye Dunaway samen. Ik
sloot mijn ogen en voelde dat onze benen
elkaar in een lastig te ontwarren knoop aan
het werken waren. Nooit had ik van judo
of vrij worstelen gehouden, vooral niet met
het commentaar van Pierre Zenden of
Frans Henrichs erbij, maar ditmaal wilde
ik graag een uitzondering maken. Als het
er in de hemel ook zo aan toe ging, was ik
maar liever meteen dood. Nog even en ik
zou het toppunt van genot bereiken. De
sirenes, blauwe zwaailichten, stromende
'It's gonna come true. Here in your arms I
remember.'
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1997
