was het Marcel Witeczek die het
Olympisch Stadion en ons tien minuten
voor rust met een fraaie gelijkmaker tot
zwijgen had gebracht: 1-1, dat ging nog een
flinke kluif zijn.
'Niks aan de hand,' had Jenny tussen twee
koninginnezoenen in gefluisterd, 'we gaan
die partij echt wel winnen, geloof me
maar.'
'Maar uit hebben we 0-0 gespeeld, dus
Bayern staat nu virtueel in de finale,' had ik
'Ready or not, here comes the drop. You feel lucky
when you know where you are.'
angstig geantwoord.
'Virtueel, virtueel?' zei ze en ze keek me
bestraffend aan, 'je lijkt Jean Nelissen wel.
Jalabert rijdt virtueel in de gele trui. Hou
toch op man, er moet nog tweehonderd
kilometer worden afgelegd over vijf cols
van de eerste categorie, Jalabert wordt
misschien helemaal stukgereden en komt
op z'n tandvlees nog maar net voor de
bezemwagen uit over de meet. Heb toch
een beetje meer vertrouwen in onze
jongens, we hebben toch wel voor hetere
vuren gestaan?'
Toen Finidi kort daarna 2-1 binnenknalde,
na een briljant overstapje van Litmanen,
sprak ze triomfantelijk: 'Zie je wel.'
En toen Ronald de Boer keeper Scheuer op
slag van rust zelfs voor de derde maal
passeerde, kende haar zelfverzekerdheid
helemaal geen grenzen meer en sprak ze
lachend: 'Die zit in de tas. Je hoeft je geen
zorgen meer te maken. Volgende maand
gaan wij naar Wenen.'
'Okee okee, jij je zin,' gaf ik toe, bevreesd
dat de begeerte zou bekoelen, 'maar zullen
we nu dan eerst even tot de tweede helft
begint virtueel een ongelofelijke ééntwee
gaan maken?'
Jenny haalde twee verse biertjes uit de
koelkast en kuste me teder op m'n neus. 'Je
moet het leven positief inzien,' sprak ze
bemoederend. 'Stel je nou toch eens voor
dat we hier een beetje angstig gaan liggen
wezen, omdat we tegen Duitsers spelen die
zogenaamd onverslaanbaar zijn. Terwijl we
nota bene zelf het beste elftal van de hele
wereld hebben. Let maar op, we schoppen
er na de rust nog een paar bij. Jari is in
topvorm, die maakt straks gewoon 4-1 en
dan is het schluss mit allen Lederhosen
Uiterlijk gerustgesteld, maar van binnen
toch nog een beetje bang, liet ik me
terugzakken tussen de zijden lakens en
maakte van de kussens een werkbaar
stapeltje. Ze dempte het licht, zette het tv-
geluid uit en pakte de cd Woodface van
Crowded House. Ze sloeg Chocolate cake
over en begon met het tweede nummer,
It's only naturel.
Toen ze zich langzaam naast me had laten
zakken en de gebroeders Finn hun gitaren
lieten spreken, sloeg ze haar armen om me
heen en voelde ik haar lippen tegen m'n
oor. Zachtjes zong ze mee.
Ice will melt, water will boil.
You and I can shake off this mortal coil.
It's bigger than us.
You don't have to worry about it.
Ready or not, here comes the drop.
You feel lucky when you know where you
are.
It's gonna come true.
Here in your arms I remember.
Inmiddels had Sandor Puhl Ajax en Bayern
aan de tweede helft laten beginnen, maar ik
had geen oog meer voor het scherm. Niet
dat ik vertrouwen had op de goede afloop -
Duitsers blijven tenslotte Duitsers, vraag
maar aan Johan Cruijff - maar de erotiek
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1997