Hoera
buitenland
door Klaas Vos
De zondag dat Ajax tegen NEC de 4-1 uitoverwinning boekte,
genoot ik van een prachtige voetbalmiddag bij V.V. Abcoude. Eer
vereniging die leeft! Dat was direct duidelijk: veel ouders en andei
familieleden rond de velden, constant bezette velden, een gezellig
drukke kantine.
En wat ook meteen opviel: de jeugdelftallen bestaan voor het
merendeel uit donkere jongens.
De vereniging drijft erop, op jongens van niet-Nederlandse
afkomst. En dusdanig dat de Cl meedraait in de landelijke
competitie (met Ajax) en de BI net daaronder, maar voor een
dorpsclub nog steeds hoog. Zo'n dertig nationaliteiten qua
oorsprong telt de vereniging. Ze komen allemaal van buiten
Abcoude, uit het aangrenzende Amsterdam-Zuidoost. Denk je da
de Abcoude-aanhang daarmee zit? Natuurlijk kent men geen
'buitenlanders-probleem'. Men geniet. Zoals ik die zonnige
zondagmiddag genoot. Van bijvoorbeeld de linksbuiten van de B
die de bal tegen de touwen schoot, zoals destijds Bryan Roy deed
tijdens z'n debuut tegen FC Twente.
Ik begin hierover omdat bijna geen krant het laten kan om te
vermelden dat van de 36 doelpunten die Ajax tot nu heeft gemaakt
in de competitie (ik schrijf dit vlak na Heerenveen-Ajax) er slechts
drie door Nederlanders zijn gemaakt. 33 doelpunten door
buitenlanders: nou, nou, het is wat! Wat is de zin van die
vermelding? Wat bedoelt men ermee?
Wat doet de nationaliteit van een doelpuntenmaker ertoe? Wordt
het doelpunt daarmee anders? Minder waard? Of juist meer waard,
aparter, exotischer? Bestaat er een buitenlands scoren, die afwijkt
van een Nederlandse manier? Buitenlands eten, buitenlandse
gewoonten etcetera, dat snap ik. Maar voetbal is voetbal, een schot
een schot, een doelpunt een doelpunt. Zullen ze het bij Arsenal
werkelijk vermeldenswaard vinden dat de beste van Engeland op
dit moment een buitenlander is?
Het is trouwens logisch dat als je veel buitenlandse voetballers
aantrekt de kans op zogenaamde 'buitenlandse' doelpunten ook
groot is. Zit de pijn dan daar, dat we überhaupt buitenlanders
aantrekken? Als die beter zijn, waarom niet? Wat is er tegen? Het
internationale bedrijfsleven doet niet anders. En is Ajax behalve
vereniging ook niet een internationaal bedrijf?
En Nederlandse spelers zijn niet honkvaster en clubtrouwer dan
spelers van buiten. Die tijd, hoe jammer ook, is voorbij.
Kort en goed: ik ben zielsblij met 'onze buitenlanders'. Met hun
Foto: Louis van de Vuurst
goals, want dankzij hen een clubrecord wat start van de competitie
betreft. Zeker gezien de marteling vorig jaar - zonder die
buitenlanders! Het is een en al genieten met 'die buitenlanders'!
Te beginnen met Laudrup: een jarenlange wens is vlees en bloed
geworden. Voetbal van een gentleman, de bal behandeld als
kostbaar bezit. Tobiasen: kracht en souplesse ineen, Alberto
Tomba naar en in het strafschopgebied van de tegenpartij.
Arveladze: dromerige melancholie met het technische gemak van
Van Basten. Babangida: de lach die vleugels en effect gekregen
heeft. Litmanen (nu opeens ook buitenlander, vroeger daar nooit
over gehoord): grommende en zich krommende leeuw die weet
waar buit te halen valt. Oliseh: hogere openbaring van
balbehandeling en wilskracht. Rudy: Stefan Petterson-achtige
totaalvoetballer. Benni: dartele gazelle met verfijnde neus voor de
goal. Dani: tovenaar die onverwacht een konijn uit de hoed
tevoorschijn haalt.
Kleur, afkomst, nationaliteit: het doet er geen zier toe. Als voetbal
maar plezier is, zoals ik van Gerrie Mühren heb geleerd. En dat is
het momenteel bij ons clubje het geval. Dankzij de Nederlanders
en dankzij de vele buitenlanders. Kan mij het schelen wie de
doelpunten maken, als er maar veel 'hoera' klinkt.
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1997