Hoera buitenland door Klaas Vos De zondag dat Ajax tegen NEC de 4-1 uitoverwinning boekte, genoot ik van een prachtige voetbalmiddag bij V.V. Abcoude. Eer vereniging die leeft! Dat was direct duidelijk: veel ouders en andei familieleden rond de velden, constant bezette velden, een gezellig drukke kantine. En wat ook meteen opviel: de jeugdelftallen bestaan voor het merendeel uit donkere jongens. De vereniging drijft erop, op jongens van niet-Nederlandse afkomst. En dusdanig dat de Cl meedraait in de landelijke competitie (met Ajax) en de BI net daaronder, maar voor een dorpsclub nog steeds hoog. Zo'n dertig nationaliteiten qua oorsprong telt de vereniging. Ze komen allemaal van buiten Abcoude, uit het aangrenzende Amsterdam-Zuidoost. Denk je da de Abcoude-aanhang daarmee zit? Natuurlijk kent men geen 'buitenlanders-probleem'. Men geniet. Zoals ik die zonnige zondagmiddag genoot. Van bijvoorbeeld de linksbuiten van de B die de bal tegen de touwen schoot, zoals destijds Bryan Roy deed tijdens z'n debuut tegen FC Twente. Ik begin hierover omdat bijna geen krant het laten kan om te vermelden dat van de 36 doelpunten die Ajax tot nu heeft gemaakt in de competitie (ik schrijf dit vlak na Heerenveen-Ajax) er slechts drie door Nederlanders zijn gemaakt. 33 doelpunten door buitenlanders: nou, nou, het is wat! Wat is de zin van die vermelding? Wat bedoelt men ermee? Wat doet de nationaliteit van een doelpuntenmaker ertoe? Wordt het doelpunt daarmee anders? Minder waard? Of juist meer waard, aparter, exotischer? Bestaat er een buitenlands scoren, die afwijkt van een Nederlandse manier? Buitenlands eten, buitenlandse gewoonten etcetera, dat snap ik. Maar voetbal is voetbal, een schot een schot, een doelpunt een doelpunt. Zullen ze het bij Arsenal werkelijk vermeldenswaard vinden dat de beste van Engeland op dit moment een buitenlander is? Het is trouwens logisch dat als je veel buitenlandse voetballers aantrekt de kans op zogenaamde 'buitenlandse' doelpunten ook groot is. Zit de pijn dan daar, dat we überhaupt buitenlanders aantrekken? Als die beter zijn, waarom niet? Wat is er tegen? Het internationale bedrijfsleven doet niet anders. En is Ajax behalve vereniging ook niet een internationaal bedrijf? En Nederlandse spelers zijn niet honkvaster en clubtrouwer dan spelers van buiten. Die tijd, hoe jammer ook, is voorbij. Kort en goed: ik ben zielsblij met 'onze buitenlanders'. Met hun Foto: Louis van de Vuurst goals, want dankzij hen een clubrecord wat start van de competitie betreft. Zeker gezien de marteling vorig jaar - zonder die buitenlanders! Het is een en al genieten met 'die buitenlanders'! Te beginnen met Laudrup: een jarenlange wens is vlees en bloed geworden. Voetbal van een gentleman, de bal behandeld als kostbaar bezit. Tobiasen: kracht en souplesse ineen, Alberto Tomba naar en in het strafschopgebied van de tegenpartij. Arveladze: dromerige melancholie met het technische gemak van Van Basten. Babangida: de lach die vleugels en effect gekregen heeft. Litmanen (nu opeens ook buitenlander, vroeger daar nooit over gehoord): grommende en zich krommende leeuw die weet waar buit te halen valt. Oliseh: hogere openbaring van balbehandeling en wilskracht. Rudy: Stefan Petterson-achtige totaalvoetballer. Benni: dartele gazelle met verfijnde neus voor de goal. Dani: tovenaar die onverwacht een konijn uit de hoed tevoorschijn haalt. Kleur, afkomst, nationaliteit: het doet er geen zier toe. Als voetbal maar plezier is, zoals ik van Gerrie Mühren heb geleerd. En dat is het momenteel bij ons clubje het geval. Dankzij de Nederlanders en dankzij de vele buitenlanders. Kan mij het schelen wie de doelpunten maken, als er maar veel 'hoera' klinkt. AJAX MAGAZINE NOVEMBER 1997

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 185