miserabele wedstrijd voor hen reden genoeg is
om te zingen, te klappen en te juichen. Na de
rust, waarin Sugar Lee Hooper vanaf de
middenstip poogt het Oranje-legioen op te
beuren na de dramatische eerste helft, ontploft de
Turkse enclave in de Arena bijna door een
mengeling van enthousiasme en
verontwaardiging. De Turkse aanvaller Arif
Erdem, in het dagelijks leven gehuld in het rood
geel van Galatasaray, wordt door Giovanni van
Bronckhorst in de zestien-meter onderuit
getrokken. Arbiter Sundell uit Zweden wuift alle
Turkse claims op een strafschop weg. Ik realiseer
mij dat ik, midden tussen de Oranje-supporters,
opgestaan ben en wegwerpgebaren maak naar de
man in het zwart. Besmuikt kuchend ga ik weer
zitten.
De wedstrijd zakt langzaam weer af naar het
stroperige tempo van voor de rust. Mijn
gedachten dwalen af naar een andere Nederlands-
Turkse ontmoeting waar ik bij was.
Fenerbahce kwam op bezoek in Eindhoven voor
de returnwedstrijd in de Europa Cup 1. Vanuit de
Ford-fabriek in Amsterdam, waar mijn vader
werkte, waren busreizen georganiseerd naar het
PSV-stadion en mijn broertje en ik mochten mee.
Wij vonden PSV in principe waardeloos, maar de
gebroeders Van de Kerkhof hadden onze
sympathie. Ook tweeling, ook niet moeders
mooiste en ook middenvelder (Willy mijn
broer) en aanvaller (René ik).
Net als vanavond in de Arena voerden de Turken
in het PSV-stadion de boventoon. Met trommels,
vlaggen en hartstochtelijk gezang dirigeerden ze
Fenerbahce naar voren, hoopvol gestemd door
het resultaat in de thuiswedstrijd (2-1). Het
kwaliteitsverschil was echter te groot en de
Eindhovenaren wonnen ruim met 6-1. Nog nooit
hadden mijn broer en ik zo veel volwassen
mannen zien huilen, nog nooit duurde een
busreis naar huis zo lang en nog nooit haatte ik
PSV intenser dan die avond.
Als ik opschrik uit mijn gedachten, schiet
Bergkamp net over het doel van de Turkse keeper
Rüstü Recber, doelverdediger van Fenerbahce.
Het is de laatste doelpoging in een saaie wedstrijd
die eindigt in 0-0. Nederland is geplaatst voor het
WK in Frankrijk en Turkije is uitgeschakeld voor
het eindtoernooi. Toch vieren de Turken het
gelijkspel als een overwinning. En ze hebben
gelijk: Hakan is topscorer gebleven van groep 7
en de duels met Nederland leverden winst en een
gelijkspel op. Op weg naar huis besluit ik mijn
vader te bellen en hem te feliciteren.
Erol Erdomn
Net als Giovanni
van Bronckhorst
lukte het Aron
Winter als
opkomende
halfspeler niet
voor enige
dreiging te
zorgen.
Edwin van der Sar
op de hielen
gezeten door Ed
de Goey tijdens
het trainingskamp
van Oranje in
Noordwijk. De
nationale doelman
hoeft voor zijn
positie niet te
vrezen. Bondscoach
Guus Hiddink
roemde de (door
Van der Sar)
gedirigeerde
verdediging van het
Nederlands elftal,
die tegen Turkije
bijna geen kans
weggaf. 'Dat is in
het internationale
voetbal van groot
belang.'
UAX MAGAZINE NOVEMBER 1997
