ervaring dat het in deze voetbaltempel weinig
moeite kost de eigen stoel te bereiken. Ze
arriveren vrij laat op hun plek. Ook in het vak
waar ik zit, komt een plukje Oranje-fans zelfs vlak
na de aftrap binnen. Hun plaatsen zijn al bezet
door anderen. Er onstaat onenigheid over wie
waar hoort te zitten. Irritant, want de 25 op de
mat, inclusief het Zweedse arbitrale trio, zijn al
actief. Op het vak loopt de onbedoelde
stoelendans uit de hand en er wordt zelfs
geschopt en geslagen. De onderlinge Oranje
agressie roept herinneringen op aan een
historische interland.
Ik was bijna zeven jaar oud en voor het eerst in
mijn leven met mijn ouders, broer en zus op
vakantie aan de Turkse zuid-westkust. Het was de
zomer van de 'WM 1974', het toernooi van
Cruijff, Neeskens, Jansen en andere Oranje
grootheden. Op onze camping kwamen vertraagd
berichten door dat het Nederlands elftal schier
onbedreigd doorstoomde naar de finale. Mijn
broertje en ik werden door pa op de hoogte
gehouden en de andere campinggasten keken met
verbaasde blikken naar een tweeling die, zolang
de hitte het toeliet, 'Holland!, Holland!' riep en
achter een bal aanholde. De dag van de finale
tegen Duitsland brachten we door in Kusadasi, de
toen nog niet van toeristen vergeven badplaats.
Op een terras keken we naar vage zwart -
witbeelden op een krakkemikkig toestel. De
penalty van Neeskens, de toen uitgevonden
Schwalbe van Hölzenbein en de traumatische
treffer van Gerd Müller; ik was te jong om het
allemaal echt te begrijpen. Eén ding voelde ik
echter wel aan en dat was de grimmige sfeer op
het terras. Turkse gastarbeiders in Nederland en
hun collega's uit Duitsland waren verhit geraakt
door de wedstrijd, door veel bier en door de
warme zomeravond. Wat begon als gezonde
rivaliteit tussen Turken uit het Ruhr-gebied en
uit de Randstad, liep al snel uit de hand. Een
behoorlijke vechtpartij was het gevolg. Sip en
aangedaan zeulden mijn ouders ons naar de grote
witte Opel-stationwagen om gauw weer terug te
rijden naar de camping.
Ruim 23 jaar na dato zie ik weer dat mensen met
eenzelfde nationaliteit elkaar te lijf gaan. Ditmaal
zijn het in mijn optiek 'stomme Hollanders' die
vechten om hun zitplaats. Politie en stewards
weten de gemoederen te bedaren.
De wedstrijd is al een half uur verder, maar de
moeite van het bekijken amper waard. Turkije
leunt zwaar op de verdediging en Nederland mist
voorin de scherpte om te scoren. Ik kijk naar het
vak met Turkse supporters en zie dat deze
Bursaspor-speler
Selim Ösur had
handen en
voeten nodig om
Patrick Kluivert
te stuiten, maar
het lukte hem.
Slechts één maal
was de
Nederlandse
spits kansrijk.
Na een knappe
doorbraak van
invaller Mare
Overmars tikte
hij echter te
slap in.
AJAX MAGAZINE NOVEMBER 19sl
