£-45? ISS' V TA - V V - .••-%:óVV; -WV\« vV-t;S^H^:-V^,*W-' IPMww 'Ik wil alleen nog doen wat ik leuk vind. En dat is wat ik deed: het ontvangen van de scheidsrechter en de tegenpartij.' is, dat verschilt soms. 'De beide glorieperiodes onder vader en zoon Van Praag, dat waren verreweg de mooiste tijden van mijn Ajax-leven. De periodes onder Melchers en Harmsen, nee, dat was niet fout, maar toen kwam er toch zoveel bij, dat ik zeg, nee, dat was mijn beste tijd niet. Zelfs al is het tegenwoordig allemaal zakelijker en is de gemoedelijkheid daardoor verdrongen - hoewel, daarvoor kun je naar de Toekomst -, was ook de laatste periode vanaf 1989 natuurlijk onvergetelijk. "Vroeger" moetje nooit verheerlijken. Je moet reëel zijn: de slechte dingen waren er vroeger ook, die heb je alleen verdrongen. Het is allemaal anders geworden, en grotendeels beter. Vroeger, bijvoorbeeld, deden wij van het bestuur al het werk, maar sinds een jaar of tien nemen de professionals, de directeuren, steeds meer werk over. Wij houden vooral toezicht. In de tijd van Jaap van Praag, dus ook in de eerste grote periode van glorie, was er naast ons alleen een administrateur.' André Kraan is dus niet droevig onder zijn nakend afscheid, al blijft de indruk dat de droefenis ergens in zijn woorden toch schuilgaat. Voor zijn zeventig levensjaren ziet hij er opvallend goed uit. 'Hoe dat komt, nou, mannen zijn nu eenmaal egoïsten. Ik heb altijd goed voor mezelf gezorgd, en wat ik niet zag, zag mijn vrouw wel. Ik ben een zorgeloos mens, in die zin dat ik met zorgen nooit naar bed ben gegaan. Helaas heb ik geen kinderen - de natuur was niet met ons - maar het voordeel is dat je daardoor ook weinig zorgen hebt. Want die geven kinderen genoeg. Verder heb ik vijfenveertig jaar bij dezelfde werkgever gewerkt en dat is me altijd bevallen. Ik kan nu in de weekends naar wedstrijden van de jeugd en de zaterdag gaan, niet meer als functionaris maar als echte Ajacied. Zeventig, nee, dat is niet jong meer. Op donderdagavonden ga ik naar het seniorenconvent. De ouwe- lullenclub. Daar bespreek ik met mensen als Schoevaart, Smit, Neefjes het wel en wee van Ajax. Ik houd van gezelligheid en daarvan zal ik nog genoeg krijgen.' Van Ajax zal hij nooit genoeg krijgen. Hij zal er vaak komen, maar het mooie hectische leven van belangrijk zijn, op de hoogte zijn, beslissen en reizen, is voorbij. Verdrietig? Ach, een zwaar woord. AJAX MAGAZINE OKTOBER 1997

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 64