4T?
hoop. Daar ben ik vast van overtuigd.
Vroeger had je ongeschreven regels waar
iedereen zich aan hield. In de maatschappij
en in het voetbal. Tegenwoordig houdt niet
eens iedereen zich meer aan de geschreven
regels. Men wil van alles alleen het beste en
daarmee is het fatsoen de
geschiedenisboeken in verdwenen. Maar
het leven is niet in regels te vangen.
Daarvoor is het te complex. Als trainer
moet je een evenwicht vinden tussen
duidelijke regels en vrijheid. In het
professionele voetbal, en ook bij Ajax, kun
je niet zonder richtlijnen. Op het veld en
buiten het veld gelden afspraken. Dat heeft
ook te maken met het beoefenen van een
teamsport. Zonder het team ben je
nergens. Dat moet iedereen beseffen. Het
gaat om Ajax, niet om Olsen, niet om
welke individuele speler dan ook. Dat besef
lijkt bij veel clubs en bij veel spelers steeds
meer op de achtergrond te raken, maar ik
geloof nog altijd in een kentering.
Tegenwoordig is de voetballer een popster.
Het gevaar is dat het randgebeuren steeds
belangrijker wordt. Een voetballer die
daarin niet meegaat, heeft de meeste kans
te slagen.'
Hoofd en hart
'De competitie is net begonnen. Voor ons
is de start goed verlopen. Dat ik dat weet
en de mensen bij Ajax is belangrijker dan
het gelijk dat we van de media krijgen
toebedeeld. In Nederland is er gelukkig
ook bij de journalisten een voetbalcultuur.
Ze zijn in staat om een goede
wedstrijdanalyse te maken.
Nederlanders zijn nuchter en kritisch. Het
enthousiasme kunnen ze minder
gemakkelijk opbrengen. Bij Ajax is het
verwachtingspatroon altijd groot. Daar
moet het altijd goed en mooi. Ik heb
wedstrijden gezien in de voorbereiding
waarbij men in andere landen op z'n kop
zou staan van extase. Ongelooflijk, zo
mooi. Hier zegt men: goed, het was mooi,
maar... Zo ben ik zelf ook. Die houding
past bij mij. Zo reageer ik ook altijd. Ik
relativeer altijd. Je moet kunnen
accepteren dat je een goede wedstrijd
verliest. In mijn ogen is het onnozel om
dan de manier waarop je hebt gespeeld te
veroordelen en te vernietigen. Andersom
kan je ook slechte wedstrijden winnen. Het
is niet minder onnozel om je zelf dan geluk
te wensen en de strijdwijze te omarmen als
de enige juiste.
Met die visie was ik een eenzaam man in
de Bundesliga. Daar denkt men er heel
anders over. Het was dus een grote fout
van mij om in Duitsland te gaan trainen. Ik
begon met het idee dat het voetbal voorop
stond. Dat was niet slim van me. Ik had bij
Köln gespeeld, met creatieve voetballers als
Hassler en Littbarski. Ik verwachtte in
eenzelfde omgeving te kunnen werken,
maar het was anders. Köln is altijd een stad
geweest waar kwaliteit belangrijk gevonden
werd. Ik kon naar heel veel clubs. Ik heb
nee gezegd omdat ik naar Köln wilde.
AJAX MAGAZINE OKTOBER 1997 25
'In Duitsland wordt voetbal
gelopen; in Nederland wordt
voetbal gespeeld; in Zuid-
Europa wordt voetbal
geleefd.'
