schoonheid. Niet dat er in vechtlust geen
schoonheid schuilt, maar er zou meer
moeten zijn. Er is ook meer. Dat bewijzen
clubs als Milan, Barcelona en Ajax. Het is
de weg van de meeste weerstand; de weg
ook die maar weinigen durven kiezen.
In heel Europa praat iedereen altijd met
respect over Ajax. En dan heeft men het
niet alleen over winnen, maar juist vooral
over de manier van spelen. Je kunt met
geen enkel spel altijd succes halen. Maar als
je met artistiek spel ook nog resultaten
haalt, plaats je jezelf op eenzame hoogte.
Zoals ook het Braziliaanse voetbal altijd als
norm voor het superlatieve zal blijven
gelden. Dat is altijd zo geweest, ook in de
jaren dat Brazilië geen enkel aansprekend
resultaat kon boeken. Het is een bijna
legendarische klasse, die alle sportieve
tegenslag kan overwinnen. Als het je lukt
over de resultaten heen te kijken, en vast te
houden aan je eigen filosofie, en geduld te
hebben, dan zal je altijd die bijzondere,
onaantastbare status behouden. Het zijn
niet de kampioenen die onsterfelijk zijn,
het zijn de mooie kampioenen. Dat
Dortmund de Champions League won,
maakte nergens indruk, behalve in
Duitsland.'
Sterke armen
'Ajax heeft onder Louis van Gaal
fantastisch voetbal gespeeld. Fantastisch!
Toen Ajax de Champions League won, heb
ik op mijn stoel gestaan. Ik juichte zo hard
ik kon. Ajax speelde ver van eigen doel.
Het was een doelbewuste strategie, die vol
risico zat. Als je zo kunt winnen, is dat het
mooiste. Zo durven winnen, zoals Ajax of
Barcelona, dat maakt het voetbal de moeite
waard. Zoals Dortmund wint, kunnen
vijftig andere ploegen dat ook doen. Het
resultaat is knap, maar het is niets meer.
Milan onthoud je, Barcelona onthoud je,
Ajax onthoud je. Alles wat ertussendoor
komt, vergeet je. Brazilië is in '82 geen
wereldkampioen geworden, maar ik ken
het hele middenveld. Ik weet hoe de
Brazilianen hebben gevoetbald. Dat is voor
mij voetbal. Iemand met sterke armen kan
een beker tillen, maar het gaat in het
voetbal niet om de armen.
Ieder land zal herkenbaar blijven, Europese
eenwording of niet. In maatschappelijke
cultuur, maar ook in voetbalcultuur zal je
de nationaliteit herkennen. In Duitsland
wordt voetbal gelopen; in Nederland wordt
voetbal gespeeld; in Zuid-Europa wordt
voetbal geleefd. Dat verschil zal in essentie
behouden blijven. In Zuid-Europa is
voetbal een religie. Bij een Italiaan, een
Spanjaard, een Turk of een Griek is voetbal
een deel van het lichaam. Het is een vorm
van hysterie. Wij redeneren liever dan dat
we emotioneel reageren. Ik vind die emotie
soms mooi, maar vaker overdreven. Zo
belangrijk kan voetbal niet zijn.
De fout wordt ook vaak gemaakt dat het
streven naar succes hetzelfde is als het
uitsluiten van risico's. Want ook met
resultaatvoetbal ben je niet altijd succesvol.
Ik heb dan ook schrik voor de naderende
wereldkampioenschappen. Er komen 32
ploegen die met niets minder tevreden
zullen zijn dan het kampioenschap. Het
betekent dat 31 ploegen gedoemd zijn te
falen. Maar zo kan het toch niet zijn? Er is
meer dan winnen. Vorig jaar in Engeland
was het niks op het EK. Op het WK in
Amerika viel niets te genieten. In Italië '90
ook al niet. Van de 56 wedstrijden waren er
twee de moeite waard.
Maar er is hoop. Er is altijd hoop. Reële
AJAX MAGAZINE OKTOBER 1997
