veel van me. Ik kan het Poolse voetbal toch ook niet redden?' Zonde dat ze daar helemaal opnieuw moeten beginnen: zeven spelers zijn na de titel vertrokken. Het was een team, we voelden ons sterk. Coach Eric Gerets was daarin cruciaal.' Over Lierse praat hij nog enige tijd door. Met warmte. Zijn rol daarginds is overgenomen door een andere Pool, Thomas Zebel, die ook via Katowice en FC Köln in Lier terechtkwam. 'Ajax kwam bij verrassing. Ik ben er trots op. Als 31-jarige naar zo'n club kunnen! Ik had een clausule in mijn contract, anders had ik veel geld gekost. Nu heb ik niets gekost.' en vroeg zich af: wat moet dit worden? Het werd een nationale titel met Lierse SK en een prachtig jaar. 'Ik was er gelukkig. Alleen omdat het Ajax was dat kwam, ben ik er weggegaan. M ja t 'Neem jongeren' Interlands heeft Rudy - 15 oktober wordt hij 32 - nauwelijks gespeeld. Hij weet niet eens precies hoeveel. 'Achttien? Het hadden er veel meer kunnen zijn. Ik ben natuurlijk vijf jaar geschorst geweest. Bovendien zette ik kloep voorop. Voor de FC moest ik honderd procent zijn. Nu het Poolse voetbal ook nog in 't slop zit, heb ik besloten dat het voorbij moet zijn met mijn interlandcarrière. Neem jongeren, heb ik ze gezegd. Ze verwachten te Iets ouder 'Ik ben nog fit, ik heb veel ervaring, laten ze er hier hun voordeel mee doen. Ik kan nog mee. Wedden dat de mensen nauwelijks zien dat ik iets ouder ben? Natuurlijk zal het ook voor mij ooit ten einde lopen. Dan zou ik graag in het voetbal blijven.' Snel herstelt Andrzej Rudy zich en zegt wat hij dient te zeggen. 'Het gaat om het nu, niet om de toekomst die nog ver weg ligt. Voetbal is alles, dat heeft voorrang. Niet dat ik thuis naar alle sportprogramma's kijk. In mijn vrije tijd ben ik op pad naar Keulen. Daar probeer ik op een zo goed mogelijke manier zoveel mogelijk tijd met mijn zoontje en met mijn vriendin, die dus niet zijn moeder is, door te brengen. Je hebt gelijk, eenvoudig is die situatie niet. Maar ik denk veel na over wat goed is om te doen. Ik probeer mijn zoon te begrijpen, ik probeer de afstand tot hem klein te houden. Ik denk veel aan hem.' Niet in alle opzichten heeft hij heimwee naar de Duitse Domstad. De pers was daar nu niet altijd zo wahrheitsgenau. 'Er werd erg negatief geschreven. Daarmee heb ik koel leren omgaan. In Duitsland ligt er een druk op dat voetbal, alsof het 't belangrijkste ter wereld is. Er werden zaken door elkaar gehaald: wat onbelangrijk was werd voor belangrijk gehouden en andersom. Voetbal blijft een spel, ook al is het grote business. Man muss er lol mee haben. Gelukkig loopt hier in Amsterdam de pers me voorlopig voorbij. Er zijn zoveel nieuwelingen. Gelukkig ben ik niet meer afhankelijk van de publiciteit. Zeer aangenaam.' Bij Ajax geniet hij van het sprankelende voetbal dat voor zijn neus op de mat gelegd wordt. 'Het spel wordt hier als iets kostelijks voorgeschoteld aan een dankbaar publiek. Nou ja, bij voorkeur zie ik het niet vanaf de bank aan. De bank, dat is meer iets voor de trainer.'

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 164