Dick van Dijk 1946 -
1997
Foto: Frans Flemelriik
door Evert Vermeer
Dick van Dijk is dood. Simpele woorden
die bizar klinken voor hen die erbij waren,
op die avond op Wembley toen de
Gouwenaar zijn 'finest hour' beleefde: een
dieptepass van Hulshoff, een onnavolgbare
passeerbeweging van Piet Keizer en daar
was -ie: het hoofd van Van Dijk dat de
voorzet net voldoende van richting liet
veranderen om doelman Ikonomopoulos
naar de verkeerde hoek te laten vallen. Ajax
won zijn eerste Europa Cup. Dat was in
1971, twee jaar nadat hij naar Ajax was
gekomen, tegelijk met Nico Rijnders, die er
ook bij was op Wembley en die er nu ook
niet meer is. De belangstelling voor Van
Dijk van Ajax-zijde was niet zo gek; bij FC
Twente scoorde hij de sterren van de
hemel. Hij ging ook in de Meer vrolijk
verder met scoren: alles bij elkaar 69
doelpunten in drie seizoenen. Toch werd
hij nooit een echte volksheld in
Amsterdam. Die Van Dijk was een beste
jongen, zo zeurde het immer kritische
publiek, maar hij kan niet echt voetballen;
alleen maar doelpunten maken. Natuurlijk
kon Van Dijk wel een actie maken en een
mannetje passeren. Hij had alleen de pech
dat hij in één aanvalslinie stond met twee
mensen die dat nog veel beter konden:
Johan Cruijff en Piet Keizer.
Ajax won in 1972 opnieuw de Europa Cup,
maar ditmaal zat Van Dijk bij de finale op
de bank. Daarna vertrok hij naar Nice aan
de Franse Rivièra. 'Vandiek' voetbalde nog
een paar jaar in Frankrijk en stopte op zijn
dertigste om zich met onroerend goed
bezig te houden. De laatste jaren kwam hij
nog regelmatig bij Ajax, iets zwaarder zoals
iedereen van zijn generatie, maar immer
goed in het pak en goed gehumeurd. Dick
van Dijk wist hoe hij van het leven te
genieten; het duurde alleen veel te kort.
118 AJAX PRFSENTATIFC, IDS 1997-1998
