'Want iedereen kan wel zien dat het nu ook
niet goed gaat.'
Communiceren
'Het gekke is dat ze niet aan mijn
voetbalkwaliteiten twijfelen, maar meer
aan mijn fysieke kwaliteiten. Ik hoor steeds
dat ik te klein ben en te smal. Maar als ze
mij voetballend goed genoeg vinden... je
kunt niet verwachten dat ik in twee jaar
opeens twee keer zo groot of twee keer zo
breed kan worden. En met mijn 1,81 meter
ben ik niet eens zo klein. Dat weten ze en
dan had Ajax me ook geen lang contract
aan moeten bieden. Toen geloofden ze wel
in me, en nu opeens niet. Dat vind ik raar.'
De oud-speler van de Volewijckers kan het
allemaal maar moeilijk bevatten. Want
waar de technische leiding de mond vol
heeft van de term 'communiceren', wordt
Schulp overgeslagen. 'Als ze nou gewoon
tegen me zouden zeggen dat ik niet goed
genoeg ben, dan weet ik waar ik aan toe
ben, maar zo gaat het blijkbaar niet. Je
moet het altijd via via vernemen.
Misschien komt het wel omdat ik te
zelfverzekerd ben. Veel mensen vinden dat
ik zo over-kom, maar dat zijn de
buitenstaanders die me niet kennen.
Vrienden, familie en andere mensen die
met me omgaan weten wel beter. Ik ben
gewoon geen type dat voor elk wissewasje
naar de trainer gaat want dat heeft geen
zin. Laat mij maar spelen, ik spreek wel op
het veld door het scoren van goals.'
En dat doet Schulp dan ook, tenminste, als
hij aan spelen toekomt. Een aloude
voetbalwet luidt immers dat aankopen
verzekerd zijn van een plek in de basis,
zodat Schulp na het aantrekken van
Gabrich zelfs even was veroordeeld tot de
bank. 'Want Gabrich bleek al snel niet
goed genoeg te zijn voor het eerste en
speelde dus veel bij ons.'
Keihard metier
De Amsterdammer oogt getergd. De tijden
van weleer, toen in de jeugd lachend
mannetjes werden gepoort en elke keeper
achteloos werd gepasseerd, zijn voorbij.
Voetbal is werk waar slechts plaats is voor
elf, de rest is veroordeeld tot de bank of,
nog erger, de gang naar een andere club.
Het is een keihard metier waar weinig
ruimte is voor vriendelijke woorden.
Gepresteerd moet er worden, iets anders is
er niet. Toch vindt Schulp zijn 'baan' de
mooiste die er is. 'Het is al vaker gezegd,
maar wat is er mooier dan elke dag lekker
buiten voetballen? Daar heb ik echt heel
veel plezier in, zeker nu ik weet hoe het is
om gewoon te werken.'
Als MEAO-student is Schulp verplicht
stage te lopen, zodat hij zijn dagen voor
een tijdje slijt bij een assurantiekantoor.
Dat betekent braaf om half negen
beginnen, om snel na de werkdag te
trainen met het tweede. De blonde spits
had niet gedacht dat het zo zwaar zou zijn.
'Ik heb nu echt wel meer respect voor
mensen die dat lang volhouden. De hele
dag binnen zitten is echt niks, daardoor
geniet ik alleen nog maar meer van het
trainen en het spelen, nog net zoveel als
toen ik negen jaar geleden kwam.'
Tien jaar was Dennis Schulp toen hij via
De Volewijckers naar Ajax kwam. Via de
D2 begon de lange weg van Voorland naar
de Meer en nu dus via de Toekomst naar
de Arena. 'Zonder de steun van mijn
ouders had ik het echt nooit gered. Zij
hebben me altijd gebracht en gehaald en
het hele huishouden wordt op mij
afgestemd. In al die jaren heb ik heel veel
jongens zien komen en ook heel veel weer
zien gaan. Ik ben er toch wel heel erg trots
op dat ik al zover ben gekomen, maar het
is logisch dat ik meer wil.'
Ondanks het plezier in het voetbal is
Schulp niet gelukkig met de huidige
Foto: Louis van de Vuurst
Dennis Schulp was bij
Ajax - Heerenveen
voor het eerst
basisspeler.
A IA* AA A r. A 71 M F IIIII14Q7
