<N
koppelen zodat je een heel ander verhaal
krijgt. Dat kunnen wij verder ook niet
tegenhouden. Dat maakt je alleen maar
voorzichtiger. Ik denk dat ik zelf ook niet
zoveel moeite zal hebben om me aan te
passen. Het is ten slotte maar een paar
uurtjes vliegen. Maar mijn dochters en
mijn vrouw krijgen het misschien wel wat
zwaarder. Daar gieren de hormonen zo af
en toe echt door het lichaam.'
Zware blessure
De kenners weten inmiddels wel beter dan
dat Van der Lem, geboren op 15 november
1962, bij Ajax slechts slippendrager van
Van Gaal zou zijn. Met vier clubs Europees
voetbal spelen is alleen al indrukwekkend
genoeg om te weten dat iemand meer in
zijn mars heeft dan alleen het dragen van
pylonnetjes. Met FC Amsterdam, Roda JC,
Feyenoord en FC Utrecht trok de
Amsterdammer tussen de jaren 1973 en
1984 Europa in, en passant droeg hij ook
nog het shirt van Sparta. De loopbaan van
Van der Lem begon echter bij Ajax, waar
hij het na zeven jaar voor gezien moest
houden. Na tien jaar betaald voetbal
maakte een zware blessure een einde aan
zijn actieve loopbaan, waarna hij zich op
een carrière als trainer stortte.
'Ik heb er eigenlijk nooit bij stil gestaan wat
het alternatief was. Ik wist al snel dat ik
geen kantoormens was. Tijdens mijn
actieve loopbaan heb ik nog een jaar
rechten gestudeerd, maar toen ik vrij
plotseling werd afgekeurd voor betaald
voetbal moest ik stoppen met studeren om
beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt.
Ik had tenslotte een gezin. Zo ging dat
toen. Ik had wel wat geld overgehouden
om die studie nog drie jaar door te zetten,
want studeren en voetballen is een prima
combinatie. Toen ben ik mijn
trainersdiploma's gaan halen, want ik wist
na anderhalf jaar bij de Belastingdienst
gewerkt te hebben zeker dat ik geen
kantoormens ben.'
Gerard van der Lem begon als assistent van
Hans van Doorneveld bij HFC Haarlem,
waarna de eerste kennismaking met Dick
Advocaat volgde. 'Advocaat is door mij
naar Haarlem gekomen. Dat is toch
fantastisch. Hij is bondscoach geworden,
nu is hij kampioen van Nederland met
PSV en dankzij mij heeft hij zijn eerste
stappen in zijn trainerscarrière kunnen
zetten. Als ik dus nog eens een keer zonder
werk zou komen te zitten, zou ik bij wijze
van spreken morgen aan de slag kunnen bij
PSV, als ik dat zou willen. Maar van dat
soort contacten moet je alleen in
noodsituaties gebruik maken, verder moet
je gewoon proberen je eigen loopbaan uit
te stippelen.'
Voor zover dit mogelijk is natuurlijk.
Trainers zijn immers afhankelijk van het
resultaat en kunnen zonder pardon, hoe
goed ze ook zijn, op straat gezet worden.
Zeker in landen waar de voorzitter zich
soms trainer waant. Spanje bijvoorbeeld.
Van der Lem is zich daar terdege van
bewust. 'Dus misschien komt het wel een
keertje voor dat ik gebruik moet gaan
maken van die bepaalde contacten. En
wanneer je een goed gevoel hebt over
iemand en je hebt er goed mee gewerkt,
dan vind ik dat helemaal niet zo'n gek idee.
Dat zou ik ook doen met mensen van wie
ik weet dat ze eerlijk zijn en een bepaalde
positieve bijdrage kunnen leveren aan het
werk, zoals bijvoorbeeld Dick Advocaat.'
'Of ik een goede trainer ben? Dat kan ik
niet van mezelf zeggen. Dat weet ik echt
niet. Ik heb wel een bepaalde visie op het
voetballen en ik heb hier wel heel erg veel
geleerd. Maar of ik een goede trainer ben,
dat moeten andere mensen maar beslissen.
Ik denk ook dat ik geluk heb gehad. Ik
denk dat iedereen die de kans zou krijgen
om bij Ajax te komen, deze met twee
handen aan zou pakken.'
Ondanks de veranderende mentaliteit bij
de jonge spelers en de verdere
vercommercialisering van 'het product
voetbal' toont Van der Lem zich een
gelukkig mens, die nog dagelijks kan
genieten van zijn bijzondere beroep. 'De
vreugde van het vak zit 'm bij mij vooral in
het beter maken van spelers. Als ik zie dat
bepaalde spelers flink progressie boeken,
vind ik dat prachtig. Vervolgens met die
spelers resultaten behalen. En verder is het
gewoon een fantastisch vak. Ik ben elke dag
buiten, ik heb altijd een rooie kop, heerlijk
toch? En dan nu een nieuw avontuur in het
buitenland. Ik had ook voor de makkelijke
weg kunnen kiezen door een Nederlandse
club te gaan trainen. Maar dit is toch veel
mooier? En wat leven we nou eigenlijk?
Het is toch allemaal zo voorbij?'
