Langzamerhand speelde ik niet meer alleen
maar sober in mijn taak, maar kon ik ook
iets extra's brengen en kwam ik
bijvoorbeeld meer in de buurt van het
doel. Ik ben tevreden over Ajax. Volgens
mij kan Ajax ook tevreden over mij zijn.'
Ontwikkelingshulp
Ajax slaat een nieuwe weg in en Scholten
doet dat ook. Via zijn vriend Peter Bosz
kwam het Japanse JEF United, waar Jan
Versieyen trainer is, op het idee zich met
nog een Nederlander te versterken.
Scholten had naar een andere club in
Nederland kunnen gaan, maar daar voelde
de vierendertigjarige niet veel voor. Hij had
ook naar enkele
voetbalontwikkelingslanden kunnen gaan,
zoals Korea of Saoedi-Arabië, maar daar
ging toch veel minder aantrekkingskracht
vanuit. Japan geldt ook nog steeds als
voetbalontwikkelingsland. Wim Kan zou
zeggen: 'Vroeger vroegen de Jappen ons
hen te helpen met het ontwikkelen van een
spoorwegennet, tegenwoordig worden
Nederlanders ingezet om hun te helpen
zich het voetbal eigen te maken. Het laatste
is een schone taak, en bovendien wordt de
arbeid tegenwoordig beter betaald.'
Scholten: 'In Nederland heb ik niets
nieuws meer te zoeken. Ik heb gekozen
voor het avontuur. Maar daarbij wilde ik
niet in een land terecht komen waar de
algemene levensstandaard laag is, of de
cultuur heel ingrijpend anders. In Japan is
alles nieuw. Het lijkt me fantastisch om dat
mee te maken. Ik weet niet zoveel van
Japan, maar ik ga proberen me er wat meer
in te verdiepen. Ik zal boeken lezen en
dergelijke, als ik er tenminste de tijd voor
kan vinden. Want de overgang moest
enigszins gehaast worden geregeld.
Doordat ik met Ajax mee moest op de trip
naar Zuid-Amerika, restte er bijna geen
tijd om alles goed voor te bereiden. Mijn
huis in Diemen moest worden verkocht, ik
moest daar een huis kopen en ik moest ook
bekijken of ik een leerkracht mee zou
nemen voor mijn kinderen. Het was fijner
geweest als ik het allemaal wat rustiger had
kunnen doen, maar Ajax wilde per se dat ik
meeging. Een normaal afscheid van mijn
familie zit er niet in. Dat vind ik wel lastig.
Het zijn toch mensen die ik zal gaan
missen en die mij waarschijnlijk zullen
gaan missen. Dat is toch al moeilijk, maar
het is nog moeilijker als je ze voor je
vertrek nauwelijks nog kunt spreken. Het
zal er wel bij horen. Nu is het zo dat ik
vanuit Zuid-Amerika terugkom om de
volgende dag al weer naar Tokio te
vertrekken. Ideaal is het niet, maar je hebt
het niet altijd voor het uitkiezen. In Japan
moet ik ook meteen aan het werk. Het
eerste half jaar zal zwaar worden, dat
realiseer ik me heel goed, maar toch
verheug ik me erop.'
Voetbalcultuur
Scholten was twee maal eerder in Japan. De
laatste keer zag hij Tokio, toen hij niet
meedeed in de wedstrijd om de