Ik bewonder Louis van Gaal
in bijna alles
Gastcolumn
Er staan een paar dingen vast over Louis van Gaal. Bijvoorbeeld
dat hij een buitengewoon bekwame voetbaltrainer is. Dat hij met
het geduld van een kat die op een muis loert, de voetballers van
Ajax heeft gedirigeerd, gekneed, opgeleid, gestimuleerd. Kortom:
tot betere spelers heeft gemaakt dan ze waren.
Hij is een groot vakman en wie het over de technische en tactische
kanten van het wereldvoetbal wil hebben, die kan nooit om de
invloed van Louis van Gaal heen. Als topvoetbal ondanks de
Foto: Louis van de Vuurst
door Herman Kuiphof
nivellerende, verarmende invloed van vele clubs, trainers, rijke
voorzitters e.d. toch nog spectaculaire wedstrijden oplevert, dan
mag men daar Van Gaal voor bedanken, want zijn opvattingen
maken het mogelijk dat men nog steeds genieten kan, ook al staat
er dermate veel op het spel dat menigeen de hoop op acceptabel
kijkspel en de moed om het te brengen heeft opgegeven. Als men
er even bij stilstaat, hoe Van Gaal zijn visie via de spelers heeft
gerealiseerd, dan moet men, afgezien van zijn creativiteit, grote
waardering koesteren voor zijn geduld. Duizenden trainingssessies,
tienduizenden oefeningen, duizenden indringende gesprekken...
hier moet een bezeten man aan het werk zijn geweest. In een vorig
Ajax Magazine viel te lezen, dat Louis voor zichzelf het begrip
'bezetenheid' niet opeist. In elk geval niet in direct verband met
zijn presteren, Bezeten is hij van het spelletje, niet van zijn
functioneren. Goed, hij moet zelf het beste kunnen beoordelen hoe
zijn verhouding tot zijn beroep is, maar volgens mij is hij toch niet
ver van een zekere bezetenheid verwijderd gebleven. Laten wij het
dan sterke betrokkenheid mogen noemen. Ik zie het beeld voor me
van die huldiging op het Leidseplein, hartje Amsterdam, waarbij
de coach bijna totaal uit zijn dak ging en zinnen formuleerde,
waarvan hij later bekende, ze niet opnieuw in die vorm te zullen
hanteren.
'Mag ik dan nooit eens emotioneel reageren?' zou hij later vragen.
Zeker wel. Men hoeft geen geweldige psycholoog te zijn om te
begrijpen, dat iemand, die zo intensief met een stel andere mensen
sterk prestatiegericht bezig is (vrijwel het hele jaar door) een
keertje moet kunnen afreageren. Het enige zwakke punt bij Van
Gaal heeft niets met de spelers te maken en evenmin met zijn
bestuur. Zijn verhouding tot de sportpers is onbevredigend,
onzuiver, verkrampt en respectloos. Laten we eens nader dat
laatste begrip bekijken: hij straalt nooit respect uit voor andermans
mening, zodra die afwijkt van de zijne. Hij dicht de journalisten,
zowel die met de pen als die met de microfoon gewapend, de
snoodste plannen toe, verdenkt ze er allemaal van anti-Ajax te zijn
en verwijt ze totaal geen kijk op voetbal te hebben.
In de jaren zeventig, toen ik het genoegen had menig grote
wedstrijd van Ajax en Feyenoord te verslaan, heeft nooit een coach
tijdens een interview tegen mij gezegd: 'Wat is dat nou voor een
stomme vraag?' Hij kan het een enkel keertje gedacht hebben, want
ik zal best eens hebben misgekleund. Maar zo ging je niet met
elkaar om. Bovendien kan een vraag onlogisch lijkenmaar het niet
zijn. De vragensteller kan een redenatie in zijn hoofd hebben, waar
die vraag in past. Van Gaal kan dat niet weten en daarom zou hij
niet zo afwijzend mogen oordelen over een beroep dat niet het
zijne is en waarvan hij aanzienlijk minder weet dan van het vak
coaching.
'De kranten schrijven zelden de waarheid,' betoogde hij onlangs.
En toen volgde een betoog over Winston Bogarde, die inderdaad
uit een Spaans trainingskamp was verwijderd. De kranten hadden
wel degelijk de waarheid geschreven, maar Van Gaal had het
correcte bericht liever binnenskamers gehouden. Ook begrijpelijk.
De belangen lopen echter niet altijd parallel. Dat is iets anders dan
boos opzet veronderstellen.
Ik wens hem alle goeds toe. En bovenal hoop ik, dat hij zich in
moeilijke situaties tactisch zal opstellen. Hij kan het compromis
wel haten, maar hij zal er toch af en toe een moeten sluiten.
Compromissen sluiten en tóch je doel bereiken. Dat is wat ik hem
toewens.
