De visie van Louis van Gaal Voetbal is maar een spelletje door Ronald Ockhuysen foto's Louis van de Vuurst Zijn 83-jarige moeder glom van trots. Toeschouwers slikten een brok in de keel weg. Louis van Gaal werd op zijn laatste zondag in de Arena als een vorst uitgewuifd. Van Gaal, die door Hare Majesteit de Koningin tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau was benoemd, kreeg een afscheid dat alleen voor grote vedetten is gereserveerd. Zondag 2 juni nam Aloyisius Paulus Maria van Gaal afscheid van Ajax, met een feestrede waarin hij de toehoorders veel geluk wenste, 'net zoveel geluk als ik heb gevonden. Want voetbal is en blijft een spelletje. Voor levensgeluk moet je vechten.' Van Gaal toonde zich op die eerste dag in juni precies zoals hij in de jaren ervoor bij Ajax was: analytisch, zelfverzekerd en geïnteresseerd in de mensen in zijn omgeving. Geïnteresseerd in hun persoonlijke verhaal. In hun mening. 'Ik word nu in het zonnetje gezet', sprak de scheidende trainer/coach, 'maar zonder hulp van al die medewerkers van de club had ik het niet kunnen doen. Ik hoop dat ze het zo uitleggen: de toejuichingen voor mij zijn ook voor hen.' Op zijn allereerste persconferentie als Directeur Betaald Voetbal bij Ajax, op 30 september 1991, sprak hij de volgende woorden: 'Ik ben zeer consequent, eerlijk en direct, ik kan weieens hard overkomen. Het is een benadering die ik al jaren toepas en steeds weer evalueer. Het blijkt dat ik weinig in mijn aanpak hoef te wijzigen. We willen allemaal een swingend Ajax zien. Dan moeten er meer positiewisselingen komen. Dat kan alleen met een grotere opofferingsgezindheid. Dat kun je bereiken door veel met elkaar te praten, teambuilding. Ik wil dè pers gaan weren uit het spelershome, want die ruimte begon een kroeg te worden.' Er werd toentertijd verbaasd geregeerd op deze van valse bescheidenheid gespeende gelofte. Van Gaal, de nieuwkomer, blies wel wat hoog van de toren, vond menigeen. Enkele jaren later won Ajax alles dat er voor een clubteam te winnen is. Veilige wereld 'Ik schiep als trainer-coach bij Ajax een veilige wereld,' zegt Van Gaal, in het spelershome van Ajax, dat op zomaar een zaterdagmiddag een oase van rust is. In de hoek eet Jari Litmanen een broodje. Op het veld, in de Arena, oefenen de cheerleaders van de Amsterdam Admirals. 'Die veilige wereld is voor mij een voorwaarde om goed te kunnen werken. Als de spelers zich goed voelen, geborgen, dan blijft er ook meer binnenskamers. En als de problemen binnenskamers blijven, durft op een gegeven moment iedereen te zeggen wat hij voelt en denkt. Dat is belangrijk; binnen het kringetje bij Ajax moet alles gezegd kunnen worden.'

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 23