De vijfde versnelling
Onvergetelijke jaren
Afscheid
Mare Overmars voetbalt volgend seizoen
in een ander rood-wit shirt. Het shirt van
Arsenal. Zijn vertrek bij Ajax kwam niet
helemaal als een verrassing, want
gedurende het seizoen werd er al driftig
gespeculeerd dat het seizoen 1996-1997
Marcs laatste zou zijn voor Ajax. Ondanks
een contract dat hem voor langere tijd aan
Ajax bond.
De speler wilde weg en, zoals dat gaat, hij
ging ook weg. Dat betekent ondanks het
geldbedrag dat Arsenal aan Ajax voor
Overmars diende over te maken, een
verlies. Want hoewel Mare Overmars in
het voorbije seizoen zijn topniveau nooit
bereikte, praten we over een zeer goede
voetballer. Een typische Ajax-voetballer
ook die in de afgelopen vijf jaar voor een
belangrijk deel het gezicht van Ajax mede
bepaalde en die een zeer belangrijk aandeel
had in de fantastische successen.
Het is opmerkelijk dat de kwaliteiten van
Mare Overmars in het buitenland veelal
hoger werden aangeslagen dan in
Nederland. Daar leefde de vrees voor zijn
dribbelkunst, zijn vlammende demarrage.
Daar woonde respect voor zijn kwaliteiten
van topvoetballen Hele defensies stelden
zich op hem in, daarmee ruimte
prijsgevend waarvan andere Ajax-
aanvallers profiteerden.
In eigen land lieten de kenners, zeker in de
eerste twee jaar van zijn carrière bij Ajax,
zich gaarne sceptisch uit over Mare.
Snelheid zou zijn enige wapen zijn. Veel
meer talent zat er niet in, hij zou geen
echte Ajax-voetballer zijn, hij zou de
geraffineerde techniek ontberen. Marc, die
als een van de weinige aankopen zich
meteen een vaste plaats in de hoofdmacht
verwierf, liet zien dat die mensen zich
vergisten. Natuurlijk, die beroemde vijfde
versnelling, dat formidable accellereren
met de bal aan de voet was een
buitengewone kwaliteit. Maar Mare bezat
meer en hij bewees elk jaar weer dat hij
vooruitgang had geboekt. Zijn tweebenig
heid (een zeer belangrijk technisch wapen)
verdubbelde zijn mogelijkheden. En in zijn
beste maar tevens meest dramatische
seizoen (1995-1996) bewees hij dat hij ook
een doelpuntmaker was. Het noodlot
voorkwam dat de Ajax-fans de allerbeste
Mare Overmars zagen. De ellendige
blessure die hij in december 1995 -op weg
naar het hoogtepunt van zijn persoonlijke
kunnen- opliep, stond dat in de weg. De
weg terug naar ritme en topvorm was
langer dan hijzelf had verwacht. Het
beperkte rendement van zijn spel in het
voorbije seizoen werpt een vals licht over
deze spectaculaire voetballer. Er zullen
mensen zijn die menen dat zijn vertrek
goed uitkomt. De sceptici zullen zich weer
laten horen. Maar dat doet Mare Overmars
tekort. Hem komt de eer toe die hij in vijf
prachtige Ajax-jaren heeft verdiend. Want
Mare mocht zo nu en dan lastig zijn voor
de penningmeester van de club, op het veld
was hij een sieraad. Altijd correct, sportief,
gul voor zijn supporters en zich bewust
van de plichten die het sterrendom met
zich meebrengt. Hij voetbalde naar
vermogen, gaf veel van zichzelf en was een
uitstekend collega. Bij Arsenal gaan ze van
hem genieten. En terwijl een nieuwe Ajax-
Nummer 11 de handen op elkaar krijgt in
de Arena, zullen wij hem toch missen:
Mare Overmars, de man met de vijfde
versnelling, een man met een Ajax-hart
onder een ander rood-wit shirt. Ik wens
hem veel succes en hoop hem bij tijd en
wijle nog eens terug te zien bij onze club.
David Endt
Afscheidswoord van Mare Overmars
Na afloop van de laatste wedstrijd in de Arena zwaaide ik naar de supporters. Drie van onze spelers en de trainer namen op een
indrukwekkende manier afscheid van Ajax. Het afscheid was niet voor mij bestemd. Maar in mijn hoofd speelde wel mee dat het wel eens de
laatste keer kon zijn dat ik naar mijn supporters zwaaide. Dat blijkt nu ook het geval te zijn. Na vijf werkelijk fantastische jaren, ga ik mijn
voetbalgeluk in Engeland zoeken. En ik vind het heel erg jammer dat ik niet op een leuke manier afscheid heb kunnen nemen. Het kon niet
anders en daarom benut ik Ajax Magazine om alle Ajax-fans te bedanken voor hun trouw en hun aanmoedigingen.
Vanaf de eerste wedstrijden die ik voor Ajax speelde, heb ik een warm contact gehad met de supporters. Als buitenspeler heb je ook meer
voeling met het publiek, zeker in de Meer was dat zo. Met mijn overgang naar Arsenal heb ik een tweede droom verwezenlijkt: voetballen voor
een topclub in Engeland. De eerste droom was om voor Ajax te voetballen. Dat heb ik vijfjaar lang met heel veel plezier gedaan. En ik weet
nu al zeker dat die vijfjaar tot de allermooiste in mijn leven zullen blijven. Ga maar na wat er in die periode is gebeurd. Kampioenschappen,
bekers, de Champions League, de wereldbeker. Ik ben er trots op dat ik mee heb kunnen helpen aan het bereiken van die prachtige successen.
Ik ga een nieuwe uitdaging aan en ik ga nieuwe ervaringen tegemoet, maar Ajax, de club en de supporters, zal ik nooit vergeten.
