anders. Alles is anders. De mentaliteit, de omgeving, de wereld om het voetbal heen. Dat bepaalt het verschil terwijl het verschil in voetbalkwaliteit niet eens aanwezig hoeft te zijn. Maar de dingen om het voetbal heen, de nieuwe wereld waarin je terecht komt, Hier heb je een bepaalde cultuur en in Milaan is die nog intenser, grootser zou ik willen zeggen en daarom ook ingewikkelder, moeilijker maar ook uitdagender. Kijk, Ajax is top. Absoluut top. Maar Milan is, voor mij, nog een stap hoger dan die top. Alles wat er omheen zit, maakt voor mij Milan tot het. Milan is het summum en dat spreekt mij aan en dat het in het afgelopen seizoen slecht is gegaan, maakt daarbij niets uit. Dat is een sportieve momentopname en heeft niets te maken met de klasse, de uitstraling en de ambitie van die club. Milan is het voor mij... Klaar. Mijn doel was om te kijken hoe hoog je kan reiken. Dat is altijd zo geweest. Je moet kijken waar je top ligt, steeds hoger willen. En zo heb ik mijn stappen gezet, mijn grenzen verlegd. Toen ik bij Sparta voetbalde wist ik: dit is niet mijn eindstation, zo zag ik het in elk geval niet. Toen kwam Ajax. Weer heel wat anders. Top. Maar ik merkte dat ik nog verder kon gaan, dat ik nog een stap hoger kan. Ik denk dat ik mij de laatste jaren verder heb ontwikkeld en krijg je dan de kans om een volgende stap te doen, dan mag je die niet voorbij laten gaan. Nee, ik ben niet een clubman, ik ben bezig met mijn eigen carrière. Natuurlijk, bij Sparta ligt een deel van mijn leven. En dat geldt ook voor Ajax. Maar ik kan niet zeggen dat mijn hart diepgeworteld bij deze club ligt. Ondanks de successen die ik er heb behaald en de ontwikkeling die ik er heb doorgemaakt. Dat klinkt negatief, maar zo bedoel ik het niet. Mensen kunnen zoiets makkelijk verkeerd uitleggen. En ik heb de ervaring dat zoiets zeker in mijn geval vaak wordt gedaan. Kijk, bij Ajax heb ik progressie gemaakt, ik heb er de kans gekregen om international te worden, om een groot voetballer te worden. En Ajax is daarom belangrijk in mijn leven geweest. Misschien ben ik hier toch te kort geweest om de relatie innig te maken maar eigenlijk geloof ik dat ook niet. Ik ben gewoon een man die met zijn eigen carrière bezig is, die zijn eigen ambities heeft. Volgens mij is daar niets mis mee. Ik had als jongen ook nooit idolen. Ik vond een heleboel voetballers goed, of erg goed, of verschrikkelijk goed. Romario. Maar er was geen sprake van idolen, van het adoreren van een voetballer. Zo zit ik niet in elkaar. Ik kon wel genieten van een goede voetballer. Tzjeezus, Romario. Als ik hem zag spelen keek ik met genoegen, maar hij was geen idool. Ik denk ook niet dat voetballers dat moeten doen. Als jongetje kun je je nog identificeren met een beroemde voetballer. Maar wanneer je in het proces van ontwikkeling tot een grote, nee, laat ik zeggen een goede voetballer bent, moet je op niemand willen lijken. En niemand hoeft op jou te lijken. Nee, dat heb ik nooit gehad. Maar Romario, daar kon ik voor gaan zitten. Zonder Romario te willen zijn, zonder op hem te willen lijken, zonder mij aan hem te spiegelen. Alleen genieten. Hij maakt wel iets los. Daar kijk ik graag naar, hij kan mij beroeren. Zijn karakter, zijn vrijheid van doen. Het geheel van alles. Veel mensen kijken naar de prestatie van de voetballer. Maar er is meer. De privileges die hij afdwingt en zijn plaats in het elftal als persoonlijkheid, zijn invloed. Dat telt allemaal mee. Ondanks alle negatieve oordelen over de man, staat hij er, wanneer het moet, altijd weer. Hij zegt 'ik maak de winnende goal' en hij doet het. Hij doet het! Dat vind ik het mooie ervan. Dat spreekt mij aan en maakt indruk en meer nog dan zijn technische kwaliteit. Dat hij dat kan heeft te maken met een groot geloof in zichzelf. Ik geloof daar in, daarom kan hij het waarmaken op de momenten dat het moet, en dat maakt het onderscheid tussen grote voetballers en de allergrootsten. Het onderscheiden Mijn afscheid van Ajax droeg ook geen enorme emotionele lading. Daar ben ik eerlijk in. Er is veel gebeurd maar er was geen plaats voor het ontstaan van echte liefde. Daarvoor waren er misschien teveel negatieve dingen. En daarvoor is een voetbalclub als Ajax misschien toch teveel een bedrijf. a a v m a r a 7 i m c 111114 007

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 133