De jassen
Foto: Louis van de Vuurst
Foto: Louis van de Vuurst
geheel afgestemd wordt op het
binnenhalen van de vriendschap van Louis
van Gaal. We kwamen er dus weer niet uit.
Van Gaal bleef zijn principes trouw en
mijn hoofdredactie bleef zijn verslaggevers
(Barend en Van Dorp) trouw, maar, zo
beloofde Van Gaal, ooit kwam de dag dat
hij zichzelf overwon en dan stond hij als
trainer van Ajax in de Revu.
Die dag kwam helaas nooit. De boycot
bleef het hele blad gelden, zelfs een mooi
afscheidsverhaal zat er niet in. Dat stemt
bitter en eerlijk gezegd is het een van de
weinige dingen die ik niet van Van Gaal
begrijp. Mensen leren, inzichten
veranderen, tijd heelt wonden. Als er één
blad zich serieus heeft verdiept in het
fenomeen Louis van Gaal is het Revu. Zijn
denkbeelden werden uitgelegd, zijn daden
nauw gevolgd en geanalyseerd, zijn
trainingen werden minutieus bekeken, hij
werd bij tijden bewierookt en toch ook
realistisch-kritisch gevolgd. En dit alles
eerlijk, consequent en hard. Drie volle
jaren lang.
De verleiding zo'n eigenwijze dwarsligger
met cynisme te overladen kwam echter
nooit bovendrijven. De man is gewoon
ongelooflijk goed. Punt. Het ultieme
kunstje leverde hij vorig jaar in Athene. In
Madrid, Triest en Dortmund deed hij al
razendknappe dingen met zijn Ajax, maar
in de dagen voor de return tegen
Panathinaikos (halve finale Champions
League) won hij mijn bewondering
voorgoed. Daar namelijk won niet alleen
Ajax met 0-3, maar won vooral de trainer
Louis van Gaal.
De situatie destijds: een oververmoeid
elftal dat een krankzinnig seizoen speelde.
Ongelukken, een dode broer van Finidi,
blessures, transferperikelen, een
ongelooflijk aantal wedstrijden, de druk,
de onderlinge onvrede en een 0-1
achterstand, dat viel toch niet goed te
maken? Maar Louis van Gaal rechtte de
rug, schraapte de keel en begon een
kunststukje van drie dagen.Hij wist precies
hoe hij het ging aanpakken. Alles had hij
voorbereid. Elke speler, iedere journalist,
alle elementen zou hij bespelen. Zijn
4 AA
