AMftQ
te boek staat. Voor hem is het vluchtige
karakter van het medium televisie er debet
aan. De televisie - bron van sensatie,
nieuws en amusement - moet het hebben
van spetterende beelden. Van Gaal in
rustig overleg met een van zijn spelers is
allerminst zo'n spetterend beeld. Daarom
krijgt de kijker altijd weer dat ene moment
te zien waarop hij als een bullebak
tekeergaat.
Zijn lichaamshouding is, denkt hij, een
andere oorzaak van het arrogante imago.
'Eigenlijk heb ik een heel rare manier van
lopen,' legt hij uit. 'Kaarsrecht. Als een
veldmaarschalk. En ik kijk degene met wie
ik praat altijd aan. Dat is volgens mij een
normale zaak. Maar anderen zien het als
een poging tot intimidatie, of als
arrogantie.'
Potje sjoelen
Van Gaal is gewend geraakt aan het beeld
dat mensen van hem hebben. Al verbaast
het hem wel dat iedere journalist vreemd
opkijkt als hij verwijst naar zijn
kaartavonden met vrienden. Dus Van Gaal
is eigenlijk een gezelligheidsdier, is daarop
doorgaans de met ironie doorspekte vraag.
Die de directeur betaald voetbal pleegt te
bevestigen met de mededeling dat hij gek is
op spelletjes. Louis van Gaal, de vermeende
regent, kan van een potje sjoelen met
vrienden echt genieten.
Tijdens de laatste weken van zijn glansrijke
periode bij Ajax is het beeld van de
arrogante coach bijgesteld. In interviews
liet Van Gaal zien wel degelijk over
zelfrelativering te beschikken. 'Ik weet best
dat ik me een aantal keren emotioneel heb
laten gaan. Op die momenten was het
gevoel sterker dan de ratio. Dat pakt bij
persconferenties nooit goed uit.'
AJAX MAGAZINE JUNI 1997