AMftQ te boek staat. Voor hem is het vluchtige karakter van het medium televisie er debet aan. De televisie - bron van sensatie, nieuws en amusement - moet het hebben van spetterende beelden. Van Gaal in rustig overleg met een van zijn spelers is allerminst zo'n spetterend beeld. Daarom krijgt de kijker altijd weer dat ene moment te zien waarop hij als een bullebak tekeergaat. Zijn lichaamshouding is, denkt hij, een andere oorzaak van het arrogante imago. 'Eigenlijk heb ik een heel rare manier van lopen,' legt hij uit. 'Kaarsrecht. Als een veldmaarschalk. En ik kijk degene met wie ik praat altijd aan. Dat is volgens mij een normale zaak. Maar anderen zien het als een poging tot intimidatie, of als arrogantie.' Potje sjoelen Van Gaal is gewend geraakt aan het beeld dat mensen van hem hebben. Al verbaast het hem wel dat iedere journalist vreemd opkijkt als hij verwijst naar zijn kaartavonden met vrienden. Dus Van Gaal is eigenlijk een gezelligheidsdier, is daarop doorgaans de met ironie doorspekte vraag. Die de directeur betaald voetbal pleegt te bevestigen met de mededeling dat hij gek is op spelletjes. Louis van Gaal, de vermeende regent, kan van een potje sjoelen met vrienden echt genieten. Tijdens de laatste weken van zijn glansrijke periode bij Ajax is het beeld van de arrogante coach bijgesteld. In interviews liet Van Gaal zien wel degelijk over zelfrelativering te beschikken. 'Ik weet best dat ik me een aantal keren emotioneel heb laten gaan. Op die momenten was het gevoel sterker dan de ratio. Dat pakt bij persconferenties nooit goed uit.' AJAX MAGAZINE JUNI 1997

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 27