Heertje zou graag nog iets anders willen
doen voor de Nederlandse tv. Een
Nederlandse adaptatie van Fantasy Football
Leaguehet onvolprezen BBC-programma
waarin presentatoren Frank Skinner en
David Baddiel onderuit gezakt op een
tweezitsbank voor de vuist weg witty
commentaar leveren op allerhande
voetbalzaken. De tijd is er volgens Heertje
in Nederland rijp voor. Alleen, hij heeft er
geen zin in om het uit te werken. Dan
moet hij met van die lamlendige sukkels
van de omroep in conclaaf en daar past hij
voor. Van tevoren is bekend waarop het zal
uitdraaien: twee bekende Nederlanders die
het moeten presenteren en één schrijver
die voor alle teksten zorgt. 'Dat werkt dus
niet.'
Voorlopig heeft hij wat betreft tv-werk
trouwens voldoende om handen. Hij is 'het
lang bewaarde geheim achter het succes'
van RTL4's sportprogramma op die
'typische' donderdagavond, Barend Van
Dorp. 'Naast stand-up het leukste wat ik
doe.' Bij het programma is Heertje chef
huiskamer, chef-fax en schrijft hij de
teksten voor het bloemetje dat Frits en
Henk aan het einde krijgen ('Heren, ik heb
weer genoten...'). 'Bij tv bestaat grote
behoefte aan onafhankelijke
buitenstaanders die commentaar leveren.
Frits en Henk zitten vaak te veel in een
onderwerp. Het is soms handig dat er
iemand is die, terwille van de
begrijpelijkheid, met een aantal simpele
vragen komt.'
Maar is wat Frits Barend en Henk van Dorp
doen dan zoveel anders of beter dan het
gekwetter van Kraay?
Barend Van Dorp is een van de weinige
leukee sportprogramma's. Vrij uitvoerig
komen sporters aan het woord die je
nergens anders tegenkomt. Frits en Henk
durven ook nog wel eens een vraag te
stellen. En goddank wordt er niet oeverloos
doorgekletst over een wedstrijd.
Nederlandse tv is vaak zo slecht omdat
alles drie weken van te voren klaar is. Frits
en Henk zetten hun programma op
donderdag in elkaar en het wordt dezelfde
dag nog uitgezonden. Nederlandse tv
wordt gemaakt vanuit de kijker: wat vindt
de kijker leuk om te zien. Frits en Henk
maken een programma dat zij zelf leuk
vinden.'
Te serieus
Raoul Heertje voelt zich 'verbonden' met
Louis van Gaal. Nou ja, ze begonnen min
of meer gelijktijdig aan hun carrière, en
zoiets schept een band. En laat ook
niemand zeggen dat ze eikaars tegenpolen
zijn, want Van Gaal heeft echt wel gevoel
voor humor. Nou goed, dat het topsporters
in het algemeen nog wel eens ontbreekt
aan gevoel voor humor, kan Heertje niet
ontkennen. Maar dat valt Clarence
Seedorf, Ed de Goey of Ronald Koeman
weer nauwelijks te verwijten. 'Het is een
systeem - een systeem dat niemand
doorbreekt. Sportjournalisten nemen
zichzelf heel serieus en nemen als gevolg
het vraaggesprek heel serieus. Spelers gaan
daar blind in mee. Alles versterkt elkaar,
waardoor er telkens een debiel toneelstuk
wordt opgevoerd. Henk van Dorp is een
van de weinigen die dat doorbreekt. Hij
durft tenminste te zeggen dat iemand zich
niet zo moet aanstellen, dat iemand iets in
gewone woorden mag zeggen. Bij Harry
Vermeegen is dat een gimmick geworden.
Hij gaat onmiddellijk lollig doen, waardoor
iedere geïnterviewde gelijk iets heeft van
"hem nemen we niet serieus".'
Heertje kan zich ook best voorstellen
waarom Van Gaal zo te keer gaat tegen
journalisten. 'Al die journalisten maken
zich druk om helemaal niets. Echt stuitend.
Er gebeurt helemaal niets in de
Nederlandse voetbalwereld wat de moeite
waard is. Ieder futiel detail moet hier tot de
bodem worden leeggeschraapt. We
proberen de situatie in Spanje na te
bootsen, waar dagelijks twaalf kranten
gevuld worden met opgewonden praat van
schreeuwerige ventjes. Zo'n man als Kees
Jansma vindt zichzelf buitengewoon
interessant. In z'n columnpjes praat hij op
al dan niet amicale toon over "Ruud",
"Louis" of "Dennis". Maar Jansma vergeet
dat hij helemaal niets voorstelt, dat hij zijn
bekendheid ontleent aan de vragen die hij
af en toe aan Gullit, Van Gaal of Bergkamp
mag stellen. Hij is een Bekende
Nederlander geworden door iets wat niets
met zijn prestaties heeft te maken.'
Maar liever Johan Cruijff dan Louis van
Gaal. Honderd keer liever. Cruijff is
Heertjes held. Cruijff is onnavolgbaar,
ontroerend, geniaal en geestig. Cruijff is
een man met visie, iets waar het de
meesten op deze aardbol aan ontbreekt. En
Cruijff durft met die visie voor de dag te
komen. 'Nog vóór iets gebeurt, durft
Cruijff een grote bek te hebben. De
voetbalwereld staat stijf van typetjes als
Arie Haan, die achteraf met een heel
lulverhaal komen. Als ik Cruijff zo in de
weer zie met zoon Jordi schieten de tranen
me in de ogen. Ik vind hem ook zo
verschrikkelijk grappig. Iedereen heeft het
nu plotseling over het taaltje van die man,
maar daar gaat het mij helemaal niet om.
Cruijff gaat volstrekt zijn eigen gang. In
alles. In zijn contacten met de media speelt
hij een spel, waarin hij de journalisten aan
alle kanten dolt. Dani noemt hij Danny.
Als Annette van Trigt hem vervolgens
publiekelijk corrigeert, negeert hij die
domme trol volledig terecht. Niemand zou
naar Annette van Trigt moeten luisteren,
maar Cruijff zeker niet. Als een of andere
hotemetoot van Philips hem voor zaken
benadert, zegt hij onmiddellijk "ik praat
niet met jou, ik praat alleen met de
president-directeur". Geweldig. Hij heeft
gelijk, hij is Cruijff.'
