'Vergelijk het met een feest. Op ieder feest
heb je chips, vrouwen, muziek en mannen.
De ene keer ontstaat er iets leuks, de
andere keer verveel je je dood. Neemt niet
weg dat er best iets valt te sturen. Met
rotmuziek, slappe chips en lauw bier zul je
de sfeer niet verhogen, waardoor de kans
op leuke contacten ook minder wordt. Ik
vind het heerlijk om op een feest slap te
ouwehoeren met vrienden. Met
Comedytrain doen we uiteindelijk niet veel
anders. Ik geloof ook dat ik me op het
podium niet veel anders gedraag dan
vroeger op het schoolplein. Prachtig toch
dat ik nu m'n geld verdien door gewoon,
als vroeger, een beetje te ouwehoeren?'
Een geslaagd optreden lijkt vooral
afhankelijk van het contact met en respons
van het aanwezige publiek. Heertje aarzelt.
Stand-up comedy, zegt hij, is niet: op het
podium gaan staan en reageren op wat
mensen uit de zaal roepen. Toeschouwers
zullen zich altijd afwachtend opstellen. De
komiek moet krediet opbouwen; hij moet
eerst maar eens laten zien dat hij wat te
vertellen heeft. 'Wat wij doen is arrogant:
wij gaan achter een microfoon staan met
het idee dat we iets interessants hebben te
vertellen. Dat moet je dan ook wel doen.
En je moet accepteren dat mensen een
houding hebben van: laat het eerst maar
eens zien. Het kan dat ik iets actueels
vertel, maar dat niemand in de zaal de
krant heeft gelezen. Ik vertel dan gewoon
wat er in de krant staat. Uiteindelijk was
dat de reden waarom ik op het podium
was geklommen. Je bouwt geen contact
met het publiek op door voortdurend te
vragen "goh, wat vind jij er nu van?" Als ik
mijn verhaal open genoeg vertel, en dat
verhaal klopt voor mijzelf, dan gaat er echt
iemand met mij meepraten. Als het niet
gebeurt, ook goed.'
Ook al betekent stand-up comedy niet dat
het publiek mee móét praten, het maakt
het wel leuker. De kans dat het gebeurt,
zegt Heertje, verhoog je als je oprecht bent,
je eerlijk toont. 'Als ik ergens verbaasd over
ben, is die verbazing echt. Toeschouwers
hebben direct door als je je verbazing
spéélt. Soms ben je kwaad, soms verdrietig,
soms vrolijk. Je kunt niet iedere keer
hetzelfde stukje op dezelfde manier zeggen.
Ik kan bij mezelf afdwingen dat ik de boel
niet ga lopen besodemieteren. Als ik me
klote voel, moet ik op een podium niet
vrolijk gaan lopen doen. Zo goed kan ik
niet eens acteren; negen van de tien
comedians kunnen niet zo goed acteren.'
'Ronald de Boer zegt dat je vorm niet kunt
afdwingen. Maar je kunt wel iets doen aan
de instelling waarmee je het podium op
stapt. Je gaat keihard op je bek als je op
komt met de gedachte van "ik neem een
paar onderwerpen bij de kop en dol het
publiek even". Mensen in de zaal voelen of
iets klopt. Tijdens de eerste minuten van
een optreden bepaalt het publiek of het van
je houdt of niet. Het gaat daarbij eerder
224
AIAY MAT. A 7 1 M F IIINMQQ7
