Alessandro Mazzola heeft er zin in
vanavond. In het hol van de leeuw smaakt
de zege immers het zoetst. Natuurlijk is het
vreemd om de eindstrijd van een Europa
Cup I te spelen in het land van een van de
finalisten, maar zulke dingen gebeuren. En
Rotterdam en Amsterdam schijnen net zo
ver uit elkaar te liggen als goed en kwaad,
dus met dat thuisvoordeel van Ajax valt het
wel mee. Bovendien is het ideaal
voetbalweer: er staat een lichte bries, het is
een graad of twaalf en het kortgeschoren
gras heeft zojuist een malse voorjaarsbui te
verwerken gekregen. De bal zal daardoor
meer snelheid krijgen, zijn passes zullen
nog subliemer zijn, hij zal Boninsegna en
Jair alletwee minstens viermaal alleen voor
de keeper zetten. Dit wordt een wedstrijd
in de categorie gesneden koek.
Het brein
Zodra hij het veld betreedt voor de
warming-up wordt het gevoel van
onoverwinnelijkheid alleen nog maar
sterker. Onverstaanbare spreekkoren en
onleesbare spandoeken schreeuwen hem
toe dat hij aan een kansloze missie begint.
Maar zoiets werkt averechts bij een
winnaar. Een geboren winnaar. Want
Sandro wint altijd. Hij was het brein van
het briljante Inter dat halverwege de jaren
zestig twee Europa Cups en twee
Wereldcups in de prijzenkast voetbalde, en
van het nationale elftal dat in 1968
Europees kampioen en in 1970 vice-
wereldkampioen werd. Hij vocht met
Gianni Rivera van rivaal AC Milan om de
nummer-1 O-plaats van het nationale elftal
- commissario tecnico Ferruccio Valcareggi
B8ÖE«crtpom
Foto: Friedlander
Onder leiding van de aanvoerders Mazzola en Keizer betreden de finalisten het veld
mouth
STOCK v*
AJAX MAGAZINE JUNI 1997
207
