Wembley
Heilige grond
door Marcelle van Hoof
Op 17 mei jongstleden werd een aantal records gebroken op Wembley. Voor het
eerst leidde een zwarte manager, Ruud Gullit, een ploeg (Chelsea) in de FA-cup-
finale. Door een 2-0 zege op Middlesbrough was Gullit meteen de eerste
buitenlandse manager die de cup won. Sinds de opening in 1923 zijn er heel wat
meer opzienbarende gebeurtenissen de revue gepasseerd in dit Mekka van -
onder meer - de voetbalsport. Maar die goede naam is vooral gebaseerd op de
traditie en de uitstraling, want binnenkort gaat het verouderde Wembley bijna
volledig tegen de vlakte. Een van de consequenties daarvan is dat het historische
Ajax-shirt van Barry Hulshoff een andere plek zal krijgen.
Het Nederlands elftal speelde in de aanloop naar
het WK '94 in Amerika op Wembley een
kwalificatiewedstrijd tegen Engeland.
Scorey kwam op de schimmel Billy naar
het Empire Stadium. Mens en dier bleken
de enige twee wezens die die dag uitkomst
brachten. Rustig reed Billy langs de
menigte en met zijn neus en staart wees hij
de toeschouwers de weg richting zijlijnen.
Andere paarden wezen toeschouwers ook
terug, maar het was vooral de opmerkelijke
white horse Billy die Wembley's eerste
Cupfinal redde.
De wedstrijd begon ruim een uur te laat.
Na tien minuten werd een aantal
toeschouwers weer het veld ingedreven,
maar de mensen wisten zich weer tot juist
achter de zijlijnen terug te trekken. De
grensrechters liepen noodgedwongen in
het veld, in de rust konden de teams de
kleedkamers niet bereiken en bleven dus
maar op het veld, maar voor de rest was
het een 'normaal' duel. Hoewel, Ted
Vizard, linksbuiten van Bolton Wanderers
zei naderhand dat de beste pass die hij die
middag gekregen had van een toeschouwer
gekomen was...
Echt te klagen had Vizard echter niet want
zijn team won de eerste Cupfinal op
Wembley met 2-0. David Jack scoorde
reeds na twee minuten het eerste doelpunt
op Wembley. Hij wordt er in de
catacomben tot op de dag van vandaag
geëerd met een levensgroot portret. Jack
gaf na rust de voorzet voor de 2-0, gemaakt
door Joe Smith. Jack zelfheeft het
doelpunt nooit gezien omdat hij na zijn
voorzet in het publiek viel. Het doelpunt
werd door meer mensen gemist omdat na
de inzet van Smith de bal via de
toeschouwers die tegen het doelnet
stonden, razendsnel het veld weer
instuiterde. Gelukkig had scheidsrechter
David Asson goed opgelet. Uit dit alles
werd één grote les geleerd: vanaf de
volgende Cupfinale zouden alléén nog
maar kaarten in de voorverkoop verkocht
worden.
De ster van het nieuwe stadion rees snel.
Niet lang na de British Empire Exhibition
werd de naam veranderd in Wembley
Stadium, zo genoemd naar Wemba's
Clearing, de grond die door de Saxons
voor de jaartelling werd verbouwd. Het
stadion groeide uit tot de plek waar het
Engelse nationale elftal vrijwel al zijn
thuiswedstrijden zou spelen en waar het
FA-Cuptoernooi zijn jaarlijkse climax
beleefde. Toch kreeg het Wembley
Stadium nooit het officiële predikaat
nationaal stadion. Het stadion werd
daarentegen ook nooit door een vaste club
bespeeld.
De bouwkosten van het stadion bedroegen
750.000 pond. Driehonderd werkdagen
waren er nodig om het te bouwen. Het
meest opvallende aan het stadion zijn de
