Hoe het allemaal begon. 'Dit ben ik samen met
mijn oudste broer Winston. Door hem ben ik
eigenlijk met voetballen begonnen. Ik denk dat ik
vijf was toen ik me officieel als lid van De
Volewijckers in Amsterdam-Noord aanmeldde.
Eigenlijk kon dat niet, want ik was te jong, maar
omdat mijn broer er ook al voetbalde, lieten ze het
toe. Dit is dus mijn allereerste voetbaltenue.'
De ogen van Melchiot beginnen te glimmen als de
middelbare school ter sprake komt. 'Ik heb LEAO
gedaan en dit was dé klas. We spookten echt van
alles uit. Patricia, het donkere meisje in het
midden, was bij de meiden de sterkste, ledereen
had respect voor haar. Ook jongens waren bang
voor haar. De eerste dag dat ik op school kwam,
kregen we gelijk woorden, maar ze ging niet
vechten. We werden zelfs vrienden. O ja, en dit
moet je echt opschrijven. Ik zat in de klas bij
Wendy, ledereen was verliefd op Wendy. Heel
Amsterdam-Noord... Okee dan, in de buurt van de
Banne was Wendy het populairste meisje. Ik vond
haar wel leuk, maar ben nooit echt verliefd
geweest. Je kan haar op de foto niet goed zien. Ze
staat derde van rechts op de achterste rij.'
Van de vlinders in de buik terug naar het veld. 'Ik
heb niet zulke goede herinneringen aan deze foto.
We kregen op dat toernooi met 9-0 klop van PSV.
Ik weet niet hoe dat kwam, het ging gewoon niet.
Ik speelde toen ook als laatste man, ja. Ik heb
altijd of laatste man of rechtsback gespeeld. Ik ben
geen aanvaller. Ik heb er ook nooit moeite mee
gehad, of zo. Op straat, als ik kunstjes deed,
Si dachten ze altijd dat ik spits was. Niemand kan
1J zien dat je verdediger bent. Maar om even terug
te komen op PSV. We hebben ze wel
teruggepakt. De twee opeenvolgende jaren
werden we met Ajax kampioen bij de B's en
versloegen we PSV twee keer.'
Eindelijk een bekend shirt. 'Mijn eerste jaar bij
Ajax. Ik was samen met Wimpie naar een open
dag geweest en zo is het eigenlijk allemaal
begonnen. Ik was elf toen ik van De Volewijckers
overstapte naar Ajax. Wimpie staat op de foto
links van mij. Helaas viel hij na één jaar af. Menno
Willems was van dezelfde lichting. Hij staat
helemaal links. Het gekke was dat toen ik elf was,
Ajax voor mij niet zo nodig moest. Wimpie was
degene die per se naar de open dag wilde, niet ik.
Ik was liever op straat aan het voetballen.
Volewijckers - okee, omdat dat bij mij om de hoek
was, maar verder... nee, voor mij was het de straat.
Maar je staat er op dat moment ook niet bij stil
dat je bij Ajax kan gaan voetballen, dat besef je
pas veel later. Ik was ook bij Ajax geen
gemakkelijke jongen. Net als op school en op
straat was ik ook hier heel bijdehand. Ik had het
dan ook altijd aan de stok met trainer De Haan. Ik
had in het begin het idee dat ik te veel rekening
moest houden met iedereen. Ik werd rustiger toen
ik ging beseffen dat ik talent had.'
