vader altijd: "Nog zo'n geintje en ik stuur
je naar Blauw Wit in plaats van Ajax." Zo'n
opmerking was voor Johan voldoende om
voorlopig weer gehoorzaam te blijven.'
Van der Veen: 'Ik kan me nog een avond
bij mij thuis herinneren, toen er wat
problemen moesten worden uitgesproken.
Johans vader had toen appels en
sinaasappels meegebracht, waarna alles in
een prettige sfeer werd uitgesproken. Zijn
vader verzorgde de kinderen in de buurt
altijd goed.'
Grootenboer: 'Door het verlies van zijn
vader heeft hij een extra hechte band met
zijn eigen kinderen gekregen. Nu zijn die
kinderen volwassen, maar ik heb Johan
altijd als een echte vaderfiguur gezien. Met
alle kinderen trouwens. Hij krijgt ze ook
altijd stil. Hij is ook stapekgek op zijn twee
eigen kleinkinderen. Hij ligt regelmatig
met ze te rollebollen. Dat doet hij ook
rustig in zijn nette pak, een uur voor het
begin van een belangrijke wedstrijd.'
Over de druk die op alle voetballers rust en
dus ook op Johan Cruijff
Grootenboer: 'Ik blijf volhouden dat ik
hem nooit gestresst heb gezien. Hij maakt
zich nooit druk. Zijn vrouw wel, die zegt
zo nu en dan tegen Johan dat hij op moet
letten met dat vette eten in Spanje. Maar
dat hoort bij dat land, daarom zondigt hij
soms. In Spanje eet je tweemaal per dag
warm en daar hoort nu eenmaal wijn bij.
Ik heb tijdens een van de vele etentjes die
hij krijgt aangeboden ook weieens tegen
hem gezegd: "Johan, kijk nou uit, we
hebben al een fles wijn op." Dat weet hij
ook wel en dan zegt hij: "Haal die fles dan
weg." Want als het gezellig wordt, weet hij
soms niet te stoppen en hij moet toch
opletten. Maar in het algemeen is Johan
heel rustig. Ik heb een keer bij hem in de
dug-out gezeten, dat had hij voor me
geregeld. We gingen één dag voor de
wedstrijd al weg, het was in Valencia. Daar
aangekomen kreeg ik van Johan mijn
kamernummer door en een envelop met
wat geld. Dat was zakgeld, had hij ook voor
mij geregeld. "En als het een beetje meezit,
zorg ik dat je morgen tijdens de wedstrijd
naast me op de bank zit," voegde hij eraan
toe. 's Avond hebben we lekker gegeten,
met een wijntje erbij. Nog een wandeling
gemaakt, de dag erna een prima ontbijt en
toen de wedstrijd zelf. Ik zat inderdaad
naast hem en ik moet zeggen, hij was
verschrikkelijk kalm. Hij stond misschien
maar tweemaal op. Ook 's avonds thuis
was hij rustig, terwijl hij toch al met al een
heel druk weekend had beleefd. Maar dat
was nauwelijks aan hem te merken.'
Over de omgang met de media
Grootenboer: 'Johan is een meester in het
creëren van bepaalde zaken. Dat heeft hij
altijd gekund, ook vroeger bij het
Nederlands elftal. Hij weet wat dat betreft
de media prima te bespelen. Als er een
belangrijke wedstrijd aankwam, liet hij
soms bewust dingen los om iets in
beweging te brengen. Maar dat had altijd
een doel. Hij heeft ook nooit moeite met
de media gehad. Als hij hier bij ons nu
binnen zou komen, zou hij aanschuiven en
zich zo in het gesprek mengen.'
Van der Veen: 'Als hij zou horen dat wij
hier in het kader van zijn vijftigste
verjaardag over hem zitten te praten, zou
hij dat heel leuk vinden.'
Grootenboer, lachend: 'Ik denk dat wij
helemaal niet meer aan het woord zouden
komen. Je kunt dat ding (de recorder,
JvdB) aan laten staan en hem na een paar
uur weer komen ophalen. Vragen is niet
meer nodig, hij praat die banden wel vol!'
Over de mythe van het informeren naar alle
uitslagen van de zondag in Nederland
Grootenboer: 'Vanaf het moment dat hij in
Spanje terechtkwam, belde hij iedere
zondag om kwart over acht op. Hij wilde
alle uitslagen weten, tot en met de E2.
Daarnaast wilde hij ook weten wat
bijvoorbeeld AFC, Voorland en DWV
gedaan hadden. Hij wilde De Telegraaf van
maandag hebben voor al het
amateurvoetbal. Als ik vertelde dat de
zaterdag 1, toch een beetje zijn peetkindje,
had verloren, wist hij meteen te vertellen
op welke plaats ze dan terechtkwamen en
hoeveel punten ze hadden.'
Van der Veen: 'Deze man is hier bij Ajax
groot geworden en ik ben ervan overtuigd
dat Ajax nog groter had kunnen worden als
hij was gebleven.'
Foto: Louis van de Vuurst
192
AJAX MAGAZINE APRIL 1997
