Foto: Louis van de Vuurst
Johan zelf te spreken: iets is nooit goed,
want het moet altijd beter.'
Over zijn karakter
Grootenboer: 'Johan is eigenwijs, eerlijk,
hard als het moet - zowel met zijn familie
als op zijn werk - en een fijn mens om mee
te praten. Als het over voetbal gaat, kun je
uren naar hem blijven luisteren, zonder je
te vervelen. Hij heeft overal een mening
over. Ook over andere zaken dan voetbal.
Ten tijde van de hoge waterstanden en alle
evacuaties die daarmee gepaard gingen,
legde Johan voor de Spaanse televisie uit
hoe dat mogelijk was en wat er aan de
dijken moest gebeuren om dergelijke zaken
verder te voorkomen. Dat vond ik
prachtig. Hij is daarnaast geïnteresseerd in
de culturen van andere landen en weet er
ook veel van. In Barcelona kent hij feilloos
de weg en vertelt hij ondertussen
moeiteloos over de achtergronden van
bepaalde kerken en de werken van Gaudi.
Johan is een prima gids.'
Van der Veen: 'Ik weet nog dat Johan
weieens meereed met een van onze keepers
in die tijd. Toen ze stopten om te tanken
stelde Johan voor om de kosten
gezamenlijk te delen. Die keeper moest de
benzine betalen en Johan zou de fooi
geven. Dat was ook Johan.'
Over de mooiste herinnering
Van der Veen vindt de voetballer Cruijff de
mooiste herinnering die hij heeft, terwijl
hij hem ook als trainer nog steeds heel
hoog heeft zitten. Grootenboer moet even
nadenken alvorens hij de volgende
anekdote vertelt: 'Johan en ik zijn elkaar
een tijdje uit het oog verloren toen hij eerst
in Spanje en later in Amerika ging
voetballen. Jaren later, op de ochtend van
de wedstrijd tegen Haarlem, waarin hij
tijdens zijn rentree bij Ajax dat
schitterende doelpunt maakte, zag hij me
lopen op het terrein. We hadden elkaar al
een aantal jaren niet gezien. Hij stopte de
auto, kwam op me af en omhelsde me. Hij
zei: "Kom na afloop even naar boven, dan
neem ik je vanavond mee haar huis."
Vanaf dat moment was onze band weer
helemaal hersteld.'
Van der Veen: 'In diezelfde periode reed
hij een keer samen met zijn vrouw in de
buurt en zag hij mij naar huis lopen. Hij
stopte direct en bracht me met de auto
naar huis. Dat was typisch Johan, altijd
sociaal.'
Over familiebanden
Grootenboer: 'Johan heeft hier en daar al
verteld dat hij twee jaar lang kalm aan wil
gaan doen en ik heb de indruk dat hij het
meent. Je moet niet onderschatten in wat
voor stress-situatie je leeft bij een club als
Barcelona, met zijn bestuur en zijn
journalisten. Johan heeft dat acht jaar
volgehouden, dat is niet niks. Een bestuur
daar is anders dan een bestuur hier. Hij is
nu wel tevreden. Hij doet allemaal dingen
die hij nooit heeft kunnen doen door zijn
drukke werk. Reizen, golfen en kijken naar
de wedstrijden van Jordi. Hij is eigenlijk
altijd ontspannen. Als ik bij hem ben, blijf
ik meestal een week. In al die jaren dat ik
bij hem over de vloer kom, heb ik hem nog
nooit chagrijnig gezien. Ook al had hij
verloren. Thuis is hij echt heel rustig. En
eerlijk, ook naar zijn kinderen toe. Eerst de
studie afmaken, dan presteren, zegt hij
altijd. Al zijn kinderen hebben de school
afgemaakt. Hij bracht ze zelf meestal naar
school. Als hij zondag vrij had, was die dag
er voor de kinderen, 's Morgens haalde hij
dan brood, nadat hij eerst zingend onder
de douche had gestaan. Dan dekte hij de
tafel, kookte de eieren en vroeg aan zijn
kinderen: wat gaan we vandaag doen? Wat
zij zeiden, werd dan ook gedaan. Dat kon
Artis zijn, maar ook het strand.'
Grootenboer denkt af en toe met weemoed
terug aan de vader van Johan Cruijff.
Grootenboer: 'Hij was een heel rustige
man. Als Johan iets had geflikt, zei zijn
AJAX MAGAZINE APRIL 1997
191