Foto: Louis van de Vuurst Johan zelf te spreken: iets is nooit goed, want het moet altijd beter.' Over zijn karakter Grootenboer: 'Johan is eigenwijs, eerlijk, hard als het moet - zowel met zijn familie als op zijn werk - en een fijn mens om mee te praten. Als het over voetbal gaat, kun je uren naar hem blijven luisteren, zonder je te vervelen. Hij heeft overal een mening over. Ook over andere zaken dan voetbal. Ten tijde van de hoge waterstanden en alle evacuaties die daarmee gepaard gingen, legde Johan voor de Spaanse televisie uit hoe dat mogelijk was en wat er aan de dijken moest gebeuren om dergelijke zaken verder te voorkomen. Dat vond ik prachtig. Hij is daarnaast geïnteresseerd in de culturen van andere landen en weet er ook veel van. In Barcelona kent hij feilloos de weg en vertelt hij ondertussen moeiteloos over de achtergronden van bepaalde kerken en de werken van Gaudi. Johan is een prima gids.' Van der Veen: 'Ik weet nog dat Johan weieens meereed met een van onze keepers in die tijd. Toen ze stopten om te tanken stelde Johan voor om de kosten gezamenlijk te delen. Die keeper moest de benzine betalen en Johan zou de fooi geven. Dat was ook Johan.' Over de mooiste herinnering Van der Veen vindt de voetballer Cruijff de mooiste herinnering die hij heeft, terwijl hij hem ook als trainer nog steeds heel hoog heeft zitten. Grootenboer moet even nadenken alvorens hij de volgende anekdote vertelt: 'Johan en ik zijn elkaar een tijdje uit het oog verloren toen hij eerst in Spanje en later in Amerika ging voetballen. Jaren later, op de ochtend van de wedstrijd tegen Haarlem, waarin hij tijdens zijn rentree bij Ajax dat schitterende doelpunt maakte, zag hij me lopen op het terrein. We hadden elkaar al een aantal jaren niet gezien. Hij stopte de auto, kwam op me af en omhelsde me. Hij zei: "Kom na afloop even naar boven, dan neem ik je vanavond mee haar huis." Vanaf dat moment was onze band weer helemaal hersteld.' Van der Veen: 'In diezelfde periode reed hij een keer samen met zijn vrouw in de buurt en zag hij mij naar huis lopen. Hij stopte direct en bracht me met de auto naar huis. Dat was typisch Johan, altijd sociaal.' Over familiebanden Grootenboer: 'Johan heeft hier en daar al verteld dat hij twee jaar lang kalm aan wil gaan doen en ik heb de indruk dat hij het meent. Je moet niet onderschatten in wat voor stress-situatie je leeft bij een club als Barcelona, met zijn bestuur en zijn journalisten. Johan heeft dat acht jaar volgehouden, dat is niet niks. Een bestuur daar is anders dan een bestuur hier. Hij is nu wel tevreden. Hij doet allemaal dingen die hij nooit heeft kunnen doen door zijn drukke werk. Reizen, golfen en kijken naar de wedstrijden van Jordi. Hij is eigenlijk altijd ontspannen. Als ik bij hem ben, blijf ik meestal een week. In al die jaren dat ik bij hem over de vloer kom, heb ik hem nog nooit chagrijnig gezien. Ook al had hij verloren. Thuis is hij echt heel rustig. En eerlijk, ook naar zijn kinderen toe. Eerst de studie afmaken, dan presteren, zegt hij altijd. Al zijn kinderen hebben de school afgemaakt. Hij bracht ze zelf meestal naar school. Als hij zondag vrij had, was die dag er voor de kinderen, 's Morgens haalde hij dan brood, nadat hij eerst zingend onder de douche had gestaan. Dan dekte hij de tafel, kookte de eieren en vroeg aan zijn kinderen: wat gaan we vandaag doen? Wat zij zeiden, werd dan ook gedaan. Dat kon Artis zijn, maar ook het strand.' Grootenboer denkt af en toe met weemoed terug aan de vader van Johan Cruijff. Grootenboer: 'Hij was een heel rustige man. Als Johan iets had geflikt, zei zijn AJAX MAGAZINE APRIL 1997 191

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 199