de Ankers. En wat te denken van Igor
Korneev, Tom Sier, Johan Hansma of
Jeffrey Talan? 'Bij iedere topclub zouden ze
niet misstaan.'
Een consistent beleid is volgens de Ankers
de basis van het succes van 'hun' club. Een
voorzitter (Riemer van der Velde) die al
sinds mensenheugenis de club leidt; een
trainer (Foppe de Haan) die niet onder
druk komt te staan als drie keer wordt
verloren. Heerenveen is, na de traditionele
Nederlandse top drie, ook de club waar
iedere prof wil voetballen. Hans: 'Bij welke
club kan een trainer tien jaar ongestoord
werken? Volgens Ajax was er voor de
opvolging van Louis van Gaal in
Nederland niet voldoende kwaliteit
aanwezig. Waarom is de naam van Foppe
de Haan nooit gevallen?' Wim: 'Luister
Joop, Foppe wordt door iedere topclub
over het hoofd gezien. Misschien is hij, net
als Hans Westerhof, te netjes voor het
profvoetbal. De Haan is absoluut geen
softe vent, maar mist die over-mijn-lijk-
mentaliteit die kennelijk nodig is in het
voetbal.'
Net Te Weak
Met de Helmondse tweeling René en Willy
van de Kerkhof voelen de Ankers zich meer
verbonden dan met de Grootebroekse
éénei Frank en Ronald de Boer. Al was het
alleen al omdat Hans, net als René,
glorieerde als ouderwetse rechtsbuiten. Een
gewrichtsziekte maakte dat Hans op z'n
zestiende met voetballen moest stoppen.
Wim is, als Willy, een linksbener. Sterker:
als de bal voor zijn rechtervoet komt, heeft
hij 'een groot probleem'. Daarmee is ook
het, op het oog meest onderscheidende
verschil tussen de twee aangeduid: Wim is
volledig linkshandig en -voetig, Hans is in
zijn bewegingen totaal rechts georiënteerd.
'Misschien was het wel de bedoeling dat er
één kind zou komen dat helemaal in orde
was.'
Als linksbenige spits van het eerste
zaalteam van NTW (Net Te Weak, niet te
zacht) is Wim nog wekelijks actief. De
zaalvoetbalclub werd in 1981 door de twee
broers zelf opgericht en sinds die tijd speelt
het eerste team in dezelfde formatie. Uit de
aard der zaak is Wim voorzitter en Hans
technisch directeur van NTW. Na vijftien
jaar ervaring op de bank, wil Hans wel een
stapje hogerop: assistent van Guus
Hiddink lijkt hem wel wat. Kan hij de
bondscoach erop attenderen dat bij SC
Heerenveen nog wat aardige spelers
rondlopen. 'Waarom spelen Tom Sier en
Jeffrey Talan niet in het Nederlands elftal?
John Veldman speelde een halve wedstrijd
voor Ajax en zat vervolgens bij Oranje. Let
maar op: zodra Sier bij Ajax zit en Johan
Hansma bij PSV, worden ze door Hiddink
opgeroepen.'
Voor voetballen op het veld schiet geen tijd
meer over. Wel treden de broers op als
shirtsponsor van twee elftallen van w
Akkrum, dé club van het dorp waar zij
wonen. Op tweeëntwintig borsten valt op
zaterdagmiddag te lezen: Anker Anker:
Crimineel goedde ruggen zijn gesierd met:
Anker en Anker: Voor al uw misdrijven. Zie
het als steun van de vereniging, zeggen de
broers. 'Het is niet de bedoeling dat die
shirtreclame meer zaken oplevert.'
Ook Dutroux
De Ankers zijn idealisten. Altijd geweest
en, zegt Hans, ze zullen het blijven ook.
Vijftien jaar geleden, toen ze begonnen,
bitsten vakbroeders hen nog wel eens toe:
'Ach jongens, dat gaat vanzelf wel over.' Ze
bleven hun principes trouw. Ze kunnen
'een bijzonder hoog salaris' verdienen als
ze alleen betaalde zaken deden, maar ze
'praten er niet eens over'. Precies eender
denken ze over zulke dingen. 'We leven
hetzelfde, stellen dezelfde eisen.' Wim:
'Over alle wezenlijke dingen denken we
precies hetzelfde. Mensen vinden dat wel
eens griezelig. Onze meerwaarde is dat we
voor onze cliënten volledig inwisselbaar
zijn. Prachtig. De keerzijde is dat we
afhankelijk van elkaar zijn. Ik moet er niet
aan denken dat één van ons zonder de
ander verder moet.'
Ze willen graag grote en interessante zaken
behandelen. Maar niet alléén. Politiezaken,
jeugdstrafrecht: alles pakken ze aan.
Driekwart van de zaken doen ze pro deo.
'Op de kist voor de mensen die het niet
kunnen betalen', zegt Hans. Alleen, zegt
Wim, door de vele bezuinigingen is het
niet altijd even gemakkelijk op die manier
te blijven opereren. 'Het wordt steeds
moeilijker in aanmerking te komen voor
een kosteloze advocaat. Mensen moeten
meer en sneller geld uit eigen zak
bijdragen. Het aantal advocaten dat alleen
nog betaalde zaken aanneemt, groeit met
de dag. Een zorgelijke ontwikkeling. Wij
zijn er voor iedereen.'
Iedereen? Ja, zeggen ze, iedereen. Ze
verdedigen niet de daad, maar de dader. En
daarin maken ze geen onderscheid. Mag
ook niet, vinden ze. Of het nu gaat om
konijnendieven of massamoordenaars:
allemaal hebben ze recht op een eerlijk
proces. Wim: 'Het gaat er niet om welke
zaak prettiger is om te doen. Het gaat erom
óf je 'm kunt doen. Toen de CP '86 kwam,
hebben we niet nagedacht. Als morgen de
Centrum Democraten komen, denken