de Ankers. En wat te denken van Igor Korneev, Tom Sier, Johan Hansma of Jeffrey Talan? 'Bij iedere topclub zouden ze niet misstaan.' Een consistent beleid is volgens de Ankers de basis van het succes van 'hun' club. Een voorzitter (Riemer van der Velde) die al sinds mensenheugenis de club leidt; een trainer (Foppe de Haan) die niet onder druk komt te staan als drie keer wordt verloren. Heerenveen is, na de traditionele Nederlandse top drie, ook de club waar iedere prof wil voetballen. Hans: 'Bij welke club kan een trainer tien jaar ongestoord werken? Volgens Ajax was er voor de opvolging van Louis van Gaal in Nederland niet voldoende kwaliteit aanwezig. Waarom is de naam van Foppe de Haan nooit gevallen?' Wim: 'Luister Joop, Foppe wordt door iedere topclub over het hoofd gezien. Misschien is hij, net als Hans Westerhof, te netjes voor het profvoetbal. De Haan is absoluut geen softe vent, maar mist die over-mijn-lijk- mentaliteit die kennelijk nodig is in het voetbal.' Net Te Weak Met de Helmondse tweeling René en Willy van de Kerkhof voelen de Ankers zich meer verbonden dan met de Grootebroekse éénei Frank en Ronald de Boer. Al was het alleen al omdat Hans, net als René, glorieerde als ouderwetse rechtsbuiten. Een gewrichtsziekte maakte dat Hans op z'n zestiende met voetballen moest stoppen. Wim is, als Willy, een linksbener. Sterker: als de bal voor zijn rechtervoet komt, heeft hij 'een groot probleem'. Daarmee is ook het, op het oog meest onderscheidende verschil tussen de twee aangeduid: Wim is volledig linkshandig en -voetig, Hans is in zijn bewegingen totaal rechts georiënteerd. 'Misschien was het wel de bedoeling dat er één kind zou komen dat helemaal in orde was.' Als linksbenige spits van het eerste zaalteam van NTW (Net Te Weak, niet te zacht) is Wim nog wekelijks actief. De zaalvoetbalclub werd in 1981 door de twee broers zelf opgericht en sinds die tijd speelt het eerste team in dezelfde formatie. Uit de aard der zaak is Wim voorzitter en Hans technisch directeur van NTW. Na vijftien jaar ervaring op de bank, wil Hans wel een stapje hogerop: assistent van Guus Hiddink lijkt hem wel wat. Kan hij de bondscoach erop attenderen dat bij SC Heerenveen nog wat aardige spelers rondlopen. 'Waarom spelen Tom Sier en Jeffrey Talan niet in het Nederlands elftal? John Veldman speelde een halve wedstrijd voor Ajax en zat vervolgens bij Oranje. Let maar op: zodra Sier bij Ajax zit en Johan Hansma bij PSV, worden ze door Hiddink opgeroepen.' Voor voetballen op het veld schiet geen tijd meer over. Wel treden de broers op als shirtsponsor van twee elftallen van w Akkrum, dé club van het dorp waar zij wonen. Op tweeëntwintig borsten valt op zaterdagmiddag te lezen: Anker Anker: Crimineel goedde ruggen zijn gesierd met: Anker en Anker: Voor al uw misdrijven. Zie het als steun van de vereniging, zeggen de broers. 'Het is niet de bedoeling dat die shirtreclame meer zaken oplevert.' Ook Dutroux De Ankers zijn idealisten. Altijd geweest en, zegt Hans, ze zullen het blijven ook. Vijftien jaar geleden, toen ze begonnen, bitsten vakbroeders hen nog wel eens toe: 'Ach jongens, dat gaat vanzelf wel over.' Ze bleven hun principes trouw. Ze kunnen 'een bijzonder hoog salaris' verdienen als ze alleen betaalde zaken deden, maar ze 'praten er niet eens over'. Precies eender denken ze over zulke dingen. 'We leven hetzelfde, stellen dezelfde eisen.' Wim: 'Over alle wezenlijke dingen denken we precies hetzelfde. Mensen vinden dat wel eens griezelig. Onze meerwaarde is dat we voor onze cliënten volledig inwisselbaar zijn. Prachtig. De keerzijde is dat we afhankelijk van elkaar zijn. Ik moet er niet aan denken dat één van ons zonder de ander verder moet.' Ze willen graag grote en interessante zaken behandelen. Maar niet alléén. Politiezaken, jeugdstrafrecht: alles pakken ze aan. Driekwart van de zaken doen ze pro deo. 'Op de kist voor de mensen die het niet kunnen betalen', zegt Hans. Alleen, zegt Wim, door de vele bezuinigingen is het niet altijd even gemakkelijk op die manier te blijven opereren. 'Het wordt steeds moeilijker in aanmerking te komen voor een kosteloze advocaat. Mensen moeten meer en sneller geld uit eigen zak bijdragen. Het aantal advocaten dat alleen nog betaalde zaken aanneemt, groeit met de dag. Een zorgelijke ontwikkeling. Wij zijn er voor iedereen.' Iedereen? Ja, zeggen ze, iedereen. Ze verdedigen niet de daad, maar de dader. En daarin maken ze geen onderscheid. Mag ook niet, vinden ze. Of het nu gaat om konijnendieven of massamoordenaars: allemaal hebben ze recht op een eerlijk proces. Wim: 'Het gaat er niet om welke zaak prettiger is om te doen. Het gaat erom óf je 'm kunt doen. Toen de CP '86 kwam, hebben we niet nagedacht. Als morgen de Centrum Democraten komen, denken

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 153