de rechter op verdenking van discriminatie, juridisch terzijde stonden, zeilde een grote straatkei door de dubbele beglazing van het kantoor. 'Het wachten is op een tweede baksteen', zegt Wim Anker, nog steeds jonglerend met de leren knikker. 'Kunnen we in de gang kegelvoetbal spelen.' Erover wakker liggen dat een steen straks een van hen persoonlijk treft, doen ze niet. Er blijft, zegt Wim, altijd een Anker over. Hans: 'We slapen alleen slecht als Heerenveen verliest.' Wim: 'Zeg, nu we het er toch over hebben: Heerenveen-Ajax 2-0; goals van Wouden en Tomasson. Een terechte overwinning, dacht ik zo. Dat weet de heer Van Gaal ook.' Levenslied Wim en Hans Anker weten nog iets: strafrecht en criminaliteit zijn in Nederland hot items. In de voortdurende roep om nieuwe mediapersoonlijkheden zijn advocaten, net als in de Verenigde Staten, toegetreden tot het gilde van publiekshelden. Daar valt wel iets bij voor te stellen. Het beroep heeft door het odium van geheimen, geld en luxe, door de verboden vruchten van moord en misdaad op velen een onweerstaanbare aantrekkingskracht. De strafpleiters op hun beurt bedienen het publiek, en de even gulzige media, op hun wenken. Ten tijde van het monsterpoces afgelopen najaar tegen drugsbaron Johan V., alias 'de Hakkelaar', leek het zogenoemde dreamteam van advocaten niet uit de buurt van tv-camera's weg te slaan. En intussen hebben advocaten als Max en Abraham Moszkowicz, Gerard Spong, Jan Boone, Theo Hiddema en Piet Doedens een bijna even hoog bladen- en talkshow gehalte als Marco Borsato en Katja Schuurman. De Ankers hebben hun eigen stijl. Ze zijn niet te vergelijken, zeggen ze, met collega specialisten in het strafrecht. In het chic ogende, soms ietwat dandy-achtige gezelschap van strafpleiters neemt de Anker-tweeling een aparte plaats in. Max Moszkowicz die, als Wim Anker, een bal hooghoudt op z'n voet, is immers moeilijk voor te stellen. Theo Hiddema zal zich niet als Hans Anker groen en geel ergeren over een scheidsrechterlijke beslissing ten Foto: Wanda Tuerlinckx nadele van SC Heerenveen. En Piet Doedens en Gerard Spong zullen niet snel, met een bierflesje als microfoon, op de stamtafel van het dorpscafé springen om een gevoelig levenslied te vertolken. Hans en Wim genieten, 'op gezette tijden', van zulke dingen, 's Avonds na het voetballen zijn ze in hun stamkroeg in Akkrum wel eens smartlappend terug te vinden. Bij het afscheid van Hans Wiegel als commissaris van de koningin in Friesland, tijdens een banket ter ere van een WK schaatsen in Thialf, of de nieuwjaarsreceptie van SC Heerenveen zijn ze ook niet te beroerd om wat moois ten gehore te brengen. En natuurlijk kan ook het goede doel op ze rekenen: een cd die de terugkeer van de otter in de Nederlandse wateren moet steunen wordt opgeluisterd door drie liederen van de Ankers. 'De begeleiders zijn beter dan de zangers', zegt Hans. 'Eerst drie Berenburgers drinken,' adviseert Wim, 'dan de plaat afluisteren.' Krachttraining Wim Anker is officieel de woordvoerder van het stel. Tweelingbroer Hans maakt de zinnen af waaraan zijn broer begint. Wim draagt zichtbaar iets meer kilo's mee dan Hans. Maar Hans is dan ook net beetgenomen door een hardnekkige griep. Daarbij: het afgelopen jaar is hij een kilo of tien kwijtgeraakt omdat zijn anderhalve jaar oude zoontje hem iedere nacht wakker huilt. De huilende peuter is de aanzet voor een één-tweetje tussen Wim en Hans, elkaar bij voorkeur aansprekend met Joop of broeder. Wim: 'Sla je het kind soms veel, Joop?' Hans: 'Nou, ik vind wel dat hij matig met links trapt. We zijn nu met krachttraining bezig.' Wim: 'Ja broeder, flink wat kilo's aan de beentjes hangen, dat helpt.' De Ankers (44) zijn goed gehumeurd. Dat heeft te maken met een uitspraak waarvan ze even tevoren op de hoogte zijn gesteld. Het gerechtshof in Leeuwarden heeft een cliënt in hoger beroep vrijgesproken van verkrachting. Maar, zeggen ze in koor, een goede stemming mag niet worden verward met een juichstemming. Daarvoor spelen te veel gevoeligheden mee. Een zaak als deze heeft immers ook zijn slachtoffers. Hans: 'Je kunt de belangen van je cliënt heel goed behartigen zonder grievend of kwetsend te zijn voor de slachtoffers of nabestaanden.' Neem nou die verkrachtingszaak: maatschappelijk en persoonlijk een uiterst precaire kwestie. De man die de Ankers verdedigden was de slaapkamer van een vrouw, op wie hij hevig verliefd was, binnengedrongen. Het door de slaap benevelde slachtoffer verkeerde in de veronderstelling dat haar vriend naast haar was komen te liggen. Pas bij het ontwaken in de morgen besefte ze dat zij ongewild gemeenschap had gehad met een vreemde. De vrouw deed daarop aangifte van verkrachting. Rechtbank en, later, hof AJAX MAGAZINE APRIL 1997 139

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 147