de rechter op verdenking van
discriminatie, juridisch terzijde stonden,
zeilde een grote straatkei door de dubbele
beglazing van het kantoor. 'Het wachten is
op een tweede baksteen', zegt Wim Anker,
nog steeds jonglerend met de leren
knikker. 'Kunnen we in de gang
kegelvoetbal spelen.'
Erover wakker liggen dat een steen straks
een van hen persoonlijk treft, doen ze niet.
Er blijft, zegt Wim, altijd een Anker over.
Hans: 'We slapen alleen slecht als
Heerenveen verliest.' Wim: 'Zeg, nu we het
er toch over hebben: Heerenveen-Ajax 2-0;
goals van Wouden en Tomasson. Een
terechte overwinning, dacht ik zo. Dat
weet de heer Van Gaal ook.'
Levenslied
Wim en Hans Anker weten nog iets:
strafrecht en criminaliteit zijn in
Nederland hot items. In de voortdurende
roep om nieuwe mediapersoonlijkheden
zijn advocaten, net als in de Verenigde
Staten, toegetreden tot het gilde van
publiekshelden. Daar valt wel iets bij voor
te stellen. Het beroep heeft door het odium
van geheimen, geld en luxe, door de
verboden vruchten van moord en misdaad
op velen een onweerstaanbare
aantrekkingskracht. De strafpleiters op hun
beurt bedienen het publiek, en de even
gulzige media, op hun wenken. Ten tijde
van het monsterpoces afgelopen najaar
tegen drugsbaron Johan V., alias 'de
Hakkelaar', leek het zogenoemde
dreamteam van advocaten niet uit de
buurt van tv-camera's weg te slaan. En
intussen hebben advocaten als Max en
Abraham Moszkowicz, Gerard Spong, Jan
Boone, Theo Hiddema en Piet Doedens
een bijna even hoog bladen- en talkshow
gehalte als Marco Borsato en Katja
Schuurman.
De Ankers hebben hun eigen stijl. Ze zijn
niet te vergelijken, zeggen ze, met collega
specialisten in het strafrecht. In het chic
ogende, soms ietwat dandy-achtige
gezelschap van strafpleiters neemt de
Anker-tweeling een aparte plaats in. Max
Moszkowicz die, als Wim Anker, een bal
hooghoudt op z'n voet, is immers moeilijk
voor te stellen. Theo Hiddema zal zich niet
als Hans Anker groen en geel ergeren over
een scheidsrechterlijke beslissing ten
Foto: Wanda Tuerlinckx
nadele van SC Heerenveen. En Piet
Doedens en Gerard Spong zullen niet snel,
met een bierflesje als microfoon, op de
stamtafel van het dorpscafé springen om
een gevoelig levenslied te vertolken. Hans
en Wim genieten, 'op gezette tijden', van
zulke dingen, 's Avonds na het voetballen
zijn ze in hun stamkroeg in Akkrum wel
eens smartlappend terug te vinden. Bij het
afscheid van Hans Wiegel als commissaris
van de koningin in Friesland, tijdens een
banket ter ere van een WK schaatsen in
Thialf, of de nieuwjaarsreceptie van SC
Heerenveen zijn ze ook niet te beroerd om
wat moois ten gehore te brengen. En
natuurlijk kan ook het goede doel op ze
rekenen: een cd die de terugkeer van de
otter in de Nederlandse wateren moet
steunen wordt opgeluisterd door drie
liederen van de Ankers. 'De begeleiders
zijn beter dan de zangers', zegt Hans. 'Eerst
drie Berenburgers drinken,' adviseert
Wim, 'dan de plaat afluisteren.'
Krachttraining
Wim Anker is officieel de woordvoerder
van het stel. Tweelingbroer Hans maakt de
zinnen af waaraan zijn broer begint. Wim
draagt zichtbaar iets meer kilo's mee dan
Hans. Maar Hans is dan ook net
beetgenomen door een hardnekkige griep.
Daarbij: het afgelopen jaar is hij een kilo of
tien kwijtgeraakt omdat zijn anderhalve
jaar oude zoontje hem iedere nacht wakker
huilt. De huilende peuter is de aanzet voor
een één-tweetje tussen Wim en Hans,
elkaar bij voorkeur aansprekend met Joop
of broeder. Wim: 'Sla je het kind soms veel,
Joop?' Hans: 'Nou, ik vind wel dat hij
matig met links trapt. We zijn nu met
krachttraining bezig.' Wim: 'Ja broeder,
flink wat kilo's aan de beentjes hangen, dat
helpt.'
De Ankers (44) zijn goed gehumeurd. Dat
heeft te maken met een uitspraak waarvan
ze even tevoren op de hoogte zijn gesteld.
Het gerechtshof in Leeuwarden heeft een
cliënt in hoger beroep vrijgesproken van
verkrachting. Maar, zeggen ze in koor, een
goede stemming mag niet worden verward
met een juichstemming. Daarvoor spelen
te veel gevoeligheden mee. Een zaak als
deze heeft immers ook zijn slachtoffers.
Hans: 'Je kunt de belangen van je cliënt
heel goed behartigen zonder grievend of
kwetsend te zijn voor de slachtoffers of
nabestaanden.'
Neem nou die verkrachtingszaak:
maatschappelijk en persoonlijk een uiterst
precaire kwestie. De man die de Ankers
verdedigden was de slaapkamer van een
vrouw, op wie hij hevig verliefd was,
binnengedrongen. Het door de slaap
benevelde slachtoffer verkeerde in de
veronderstelling dat haar vriend naast haar
was komen te liggen. Pas bij het ontwaken
in de morgen besefte ze dat zij ongewild
gemeenschap had gehad met een vreemde.
De vrouw deed daarop aangifte van
verkrachting. Rechtbank en, later, hof
AJAX MAGAZINE APRIL 1997
139
