Anker Anker: voor al uw isdrijven Buitenstaanders ik Planting Hans en Wim Anker zijn er voor iedereen. De advocatentweeling is er voor de konijnendief, maar ook voor Ferdi E.r de moordenaar van Gerrit Jan Heijn, en Martha U., de massamoordende ziekenverzorgster. En als een Nederlandse Mare Dutroux zich bij hen meldt, dan zal de Friese eenei niet aarzelen hem juridisch bij te staan. Grootste liefhebberijen van het duo: krentenwegen in een principiële zaak, de thuiswedstrijden van SC Heerenveen en een levenslied, vertolkt op de stamtafel van het dorpscafé. Pleidooi van twee idealisten; aanval van een verdedigingskoppel. 'Zeg broeder, sla je je kind veel?' De twee verdedigers zijn aanvallers. Vaardige aanvallers met een eigen stijl. De hacken-trick van Wim Anker op het kamerbreed tapijt in de advocatenkamer maakt veel duidelijk. Hij schaart de bal, gesierd met de handtekeningen van de voltallige Heerenveen-selectie, met een snelle beweging achter zijn rug omhoog en over zijn hoofd op zijn linkervoet. Nóg een leuke, zegt de advocaat. Heeft hij in de sportzaal regelmatig succes mee. 'Even I voordoen?' Tweelingbroer Hans wordt uitgenodigd eventjes voor keeper te spelen, de deur van de kamer is het doel en Wim moeten we ons voorstellen als een kruising tussen Piet Keur ('Doodzonde, dat die jongen weg is bij Heerenveen') en Leeroy Echteld ('Prachtvoetballer; zitten ze bij Ajax te slapen ofzo?'). Met de rug naar het doel haalt Wim de bal, denkbeeldig vanaf de zijkant voorgegeven, in één tijd achter z'n standbeen langs om keeper Hans te verrassen. 'Zeker drie of vier keer per jaar krijg ik de bal er op die manier in.' Demonstratie geslaagd. Het interieur van de kamer is trouwens uitgerust voor mislukkingen: een blind paard kan er weinig schade aanrichten. Terwijl de belendende ruimtes van het perceel in Leeuwarden voor enkele tienduizenden guldens zijn ingericht, is de kamer waar Wim Anker kantoor houdt een en al soberheid. Een petieterig bureau uit de crisisjaren en een op de veiling op de kop getikte eiken tafel kostten hem 'hooguit een paar honderd gulden'. Meest opmerkelijke decoratie: een oorkonde aan de muur en een baksteen op een archiefkast. De oorkonde werd uitgereikt door Peter R. de Vries ('misdaad verslaggever'), die in 1996 de gezamenlijke Nederlandse strafpleiters zelf een top tien liet samenstellen. De hoofdprijs was voor Gerard Spong, maar Wim en Hans Anker waren met hun respectieve derde en vierde plaats dik tevreden. Zoiets, zeggen ze, betekent dat je door collega's wordt gewaardeerd. De baksteen is een blijk van hoe het publiek soms denkt over het werk van de twee advocaten. Iederéén heeft volgens de gebroeders Anker recht op verdediging - bestuursleden van de CP '86 dus ook. In dezelfde tijd dat de Ankers de extreem-rechtse splinterpartij, voor AJAX MAGAZINE APRIL 1997 137

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 145