Anker Anker:
voor al uw
isdrijven
Buitenstaanders
ik Planting
Hans en Wim Anker zijn er voor iedereen. De advocatentweeling is er voor de
konijnendief, maar ook voor Ferdi E.r de moordenaar van Gerrit Jan Heijn, en
Martha U., de massamoordende ziekenverzorgster. En als een Nederlandse Mare
Dutroux zich bij hen meldt, dan zal de Friese eenei niet aarzelen hem juridisch bij
te staan. Grootste liefhebberijen van het duo: krentenwegen in een principiële
zaak, de thuiswedstrijden van SC Heerenveen en een levenslied, vertolkt op de
stamtafel van het dorpscafé. Pleidooi van twee idealisten; aanval van een
verdedigingskoppel. 'Zeg broeder, sla je je kind veel?'
De twee verdedigers zijn aanvallers.
Vaardige aanvallers met een eigen stijl. De
hacken-trick van Wim Anker op het
kamerbreed tapijt in de advocatenkamer
maakt veel duidelijk. Hij schaart de bal,
gesierd met de handtekeningen van de
voltallige Heerenveen-selectie, met een
snelle beweging achter zijn rug omhoog en
over zijn hoofd op zijn linkervoet. Nóg een
leuke, zegt de advocaat. Heeft hij in de
sportzaal regelmatig succes mee. 'Even
I
voordoen?' Tweelingbroer Hans wordt
uitgenodigd eventjes voor keeper te spelen,
de deur van de kamer is het doel en Wim
moeten we ons voorstellen als een kruising
tussen Piet Keur ('Doodzonde, dat die
jongen weg is bij Heerenveen') en Leeroy
Echteld ('Prachtvoetballer; zitten ze bij
Ajax te slapen ofzo?'). Met de rug naar het
doel haalt Wim de bal, denkbeeldig vanaf
de zijkant voorgegeven, in één tijd achter
z'n standbeen langs om keeper Hans te
verrassen. 'Zeker drie of vier keer per jaar
krijg ik de bal er op die manier in.'
Demonstratie geslaagd. Het interieur van
de kamer is trouwens uitgerust voor
mislukkingen: een blind paard kan er
weinig schade aanrichten. Terwijl de
belendende ruimtes van het perceel in
Leeuwarden voor enkele tienduizenden
guldens zijn ingericht, is de kamer waar
Wim Anker kantoor houdt een en al
soberheid. Een petieterig bureau uit de
crisisjaren en een op de veiling op de kop
getikte eiken tafel kostten hem 'hooguit
een paar honderd gulden'. Meest
opmerkelijke decoratie: een oorkonde aan
de muur en een baksteen op een
archiefkast. De oorkonde werd uitgereikt
door Peter R. de Vries ('misdaad
verslaggever'), die in 1996 de gezamenlijke
Nederlandse strafpleiters zelf een top tien
liet samenstellen. De hoofdprijs was voor
Gerard Spong, maar Wim en Hans Anker
waren met hun respectieve derde en vierde
plaats dik tevreden. Zoiets, zeggen ze,
betekent dat je door collega's wordt
gewaardeerd. De baksteen is een blijk van
hoe het publiek soms denkt over het werk
van de twee advocaten. Iederéén heeft
volgens de gebroeders Anker recht op
verdediging - bestuursleden van de CP '86
dus ook. In dezelfde tijd dat de Ankers
de extreem-rechtse splinterpartij, voor
AJAX MAGAZINE APRIL 1997
137
