m ik V.ES tas» - verzekeringen, waar de 50-jarige Coronel werkt, Alexander Alexander, is onlangs overgenomen. 'Zakelijk gezien wordt het met die fusie voor mij drukker en drukker. Het wordt te zwaar. Ajax was en is een liefhebberij, maar het wordt gewoon te veel.' Drie termijnen Het gesprek met Uri Coronel verloopt met horten en stoten, want uitgerekend deze middag krijgt hij te maken met een zakelijk probleem. 'Het zakenleven is mooi, maar soms verdomde moeilijk,' luidt de begeleidende oneliner. Tot vijf keer toe spreekt hij bezwerende woorden ■8 in de microfoon van zijn GSM-toestel, om vervolgens moeiteloos de draad weer op te vatten. 'Ik draaf maar door, dat geeft niet, hè? Drie termijnen van drie jaar in het bestuur, dat leek me mooi. Verder heb ik altijd gezegd dat dat stadion er eerst moest staan. Nou, dat staat er, en het begint beter te gaan. Nu loopt de termijn af. Als ik me herkiesbaar zou stellen, zit ik weer drie jaar in het bestuur. Zo is het besluit te stoppen gerijpt. Het waren fantastische jaren.' In die fantastische jaren had hij in het bestuurscollege vrijwel nooit te maken met grote geschillen. 'Wel werd er flink gediscussieerd. Maar nu jij me vraagt erop terug te kijken... nee die discussies gingen over ondergeschikte zaken, niet over principiële. Verder zijn we er al die negen jaar in geslaagd onze eigen normen te handhaven. In zo'n wereld als de voetballerij kun je je wel mee laten voeren in een maalstroom van opportunisten en figuren die ook eens een blauwe maandag meelopen, maar zouden we dan negen jaar in exact dezelfde samenstelling zijn blijven zitten? We hebben onze eigen stijl gehandhaafd, dat geeft een consistentie die uniek is in de voetbalwereld.' Voor alle energie en tijd die hij in Ajax heeft gestopt, heeft hij, zonder een gulden te verdienen, niettemin altijd KP méér teruggekregen. 'Nog afgezien van ül de talloze sportieve successen, ik heb er A IAV AA A r. A 7 I M E ADDII 1 QQ7 ontzettend veel van geleerd en ik heb enorm veel contacten opgedaan. De beslissing hieraan te beginnen was een mijlpaal in mijn leven. Niks hoogdravends, hoor. Wie dit niet begrijpt, nou, die begrijpt het dan maar niet.' Natuurlijk levert iemand die 75 uur per week werkt in de rest van zijn privéleven een en ander in. 'Ook dat moeten we weer niet overdrijven, maar inderdaad, in theaters ben ik niet veel meer geweest. Naar veilingen - ik koop graag kunst - ga ik nog wel. Boeken lees ik alleen in de vakanties en televisie zie ik nooit. Goede Tijden Slechte TijdenNooit gezien.' Vermogen Begin jaren negentig begon de sportieve en materiële welvaart van Ajax. Ook de nieuwe bestuurders hadden dat niet kunnen voorspellen. Uri Coronel: 'We wisten na de inventarisatie in 1989 dat het veel beter zou kunnen. Op allerlei gebied: met spelers, contracten, met sponsoring, met tussenpersonen. Maar wij wisten ook niet dat er zulke geweldige talenten uit de jeugd zouden komen. Evenmin konden we bevroeden dat Internazionale ineens Dennis Bergkamp en Wim jonk zou willen hebben voor een vermogen, en andere clubs daarna andere spelers. We hebben een aantal dingen heel goed gedaan - bescheiden ben ik helemaal niet -, maar in feite hebben we gewoon heel veel geluk gehad. Zo gaat dat in het leven: als het eenmaal loopt, loopt alles.' 133

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 141