De geschiedenis van het Olympia-stadion begint in 1965 als er een ontwerpwedstrijd wordt uitgeschreven voor een nieuw stadion en bijbehorend recreatiepark. Zo'n honderd ontwerpers doen mee, waaronder Werner March, die ruim dertig jaar eerder een plan had ingediend voor een ander Olympisch stadion: dat van Berlijn. Ene Adolf Hitler keurde het plan van March destijds af. In München wordt Günter Behnisch de winnaar, die samen met Frei Otto met een hypermodern plan was gekomen. Beter gezegd: het is vooral de invloed van Otto, die het stadion zo onconventioneel zou maken. Otto, een voormalig gevechtspiloot uit de Tweede Wereldoorlog, is erg onder de indruk van de lichtgewicht luchtvaarttechnologie. Voor het stadion in München ontwerpt het architectenbureau Behnisch und Partner een revoltutionair, doorzichtig dak gemaakt van plexiglas. Als een tentdoek hangt het dak op een hoogte van tachtig meter over het stadion. De glooiende vormen van het dak passen heel mooi in het licht glooiende landschap rond het stadion. Het dak loopt door in het Olympiapark, waardoor het op regenachtige dagen soms droger buiten dan binnen het stadion is! Niet het hele stadion is namelijk overdekt, zo'n dertig procent is dakloos. Het dak kost 55 miljoen Duitse Marken, een bedrag waarvoor elders in Duitsland complete stadions waren gebouwd. De totale bouwkosten van het stadion bedragen 137 D-Mark. Het Olympiastadion en bijbehorende park zijn een van Duitslands populairste toeristenattracties. Het complex heeft een totale oppervlakte van 385 hectare, waarin zich onder meer grote grasvlakten, stukken AJAX MAGAZINE APRIL 1997

AJAX ARCHIEF

Magazine (1987-2007) | 1997 | | pagina 114