in de loop der jaren echt overal wel
gestaan. Behalve op goal dan. Maar echt,
hoor, ik begon als rechtsback, ik heb spits
gestaan, op de tien, op de zes, op drie en in
het eerste en in het tweede op vier.'
Meteen na zijn eerste seizoen maakte de
oud-DWS'er een sprongetje van de
eerstejaars D naar de Cl, met daarin
andere de huidige voorman van Real
Madrid Clarence Seedorf en Patrick
Kluivert. Louhenapessy: 'Vooral dat jaar
met Clarence en Patje was prachtig. Ik zou
alleen maar voor een toernooi aan het
begin van het seizoen met dat elftal
meegaan, maar eigenlijk ben ik er na de
voorbereiding op het seizoen niet meer uit
geweest. Ik werd de vaste rechtsback en dat
beviel me prima. Dat was denk ik wel het
beste jaar dat we gehad hebben. We
wonnen dat seizoen zo'n beetje alles wat er
maar te winnen viel. In totaal werden we
bij elf toernooien eerste. Eén keer wonnen
we geloof ik de tweede prijs.' Wellicht
overbodig te zeggen dat dit team met vijf
vingers in de neus kampioen werd.
Balboapleintje
Plezier stond volgens Louhenapessy
centraal bij de jeugd. 'Al spelenderwijs
werd de druk beetje bij beetje opgevoerd.
Maar als je zoals ik al vanaf het begin bij
Ajax speelt, dan wen je daar vanzelf aan.
Nu is voetbal echt mijn vak geworden. Tijd
voor plezier is er vanzelfsprekend minder.'
Ook het straatvoetbal is verleden tijd voor
de jonge profs. Waar vroeger dag in dag uit
na school een balletje werd getrapt, wordt
de spaarzame tijd nu gebruikt om te
rusten. Eigenlijk traint Eli met de
krachttraining erbij dagelijks twee keer,
zodat voor weinig andere dingen tijd
overblijft. 'Vroeger was dat allemaal
anders. Ik woonde vlak bij Tarik Oulida op
de Balboastraat. Hij was zo'n beetje mijn
buurjongen en we waren altijd wel te
Foto: Louis van de Vuurst
vinden op het Balboapleintje bij ons op de
hoek. Daar hebben vroeger Ruud Gullit en
Frank Rijkaard ook nog veel gespeeld. Nu
zie ik Tarik nog af en toe, dan praten we
even over hoe het gaat en dan gaan we
weer verder. Het pleintje? Nee, daar kom ik
niet meer. Daar is nu een volgende
generatie aan het voetballen. In mijn vrije
tijd probeer ik zoveel mogelijk te rusten.
Een beetje tv kijken, wat lezen en dat soort
dingen. Echt veel shoppen of uitgaan doe
ik niet. Je moet als fullprof alles goed
doseren en niet teveel gekke dingen doen.
Dat kan altijd nog, maar ik concentreer me
nu echt alleen maar op het voetbal.'
Voor Louhenapessy is het dan ook het jaar
van de waarheid. Net als iedere tweede-
elftalspeler heeft ook hij een B-contract dat
aan het eind van het seizoen afloopt. Echt
signalen over een eventuele verlenging
heeft de Amsterdammer nog niet gehad,
maar daar maakt hij zich ook nog niet echt
druk om. 'Ik zit vanaf de jeugd al in die
situatie dat je aan het eind van het seizoen
af kunt vallen, dus daar kan ik mee
omgaan. Voetballen staat nu daarom ook
bij mij op de eerste plaats, de rest komt
allemaal wel. Ik wil absoluut ook na dit jaar
nog Ajacied zijn en daar moet alles voor
wijken.'
Tahamata
De studie was het eerste slachtoffer van de
dadendrang van de rechtspoot. Tot vorig
jaar genoot Eli nog onderwijs aan een
hoofdstedelijke MEAO, maar de bal kreeg
dit jaar definitief de voorkeur boven de
boeken. Alles voor een contract bij Ajax.
'De steun van je ouders is daarbij ook
belangrijk. Daarom vind ik het zo knap dat
Mario Melchiot zo ver is gekomen. Hij
kwam toch elke dag alleen naar trainen en
naar de wedstrijden en er waren niet zo
vaak mensen die voor hem kwamen kijken.
En als je jong bent, dan is dat wel
belangrijk. Mijn ouders brachten me altijd
en ze zaten elke keer bij Voorland op de
tribune, en van die steun maak ik nu nog
dagelijks gebruik.' Naast de
aanmoedigingen van zijn ouders vindt
Louhenapessy ook steun bij het geloof.
Elke dag een gebedje is standaard en ook
wordt nog zo nu en dan een kerk met
