kiezen, ze steunen me en respecteren mijn
keuzes. In Engeland, en ook hier, zal ik de
studie niet snel oppakken. Ik heb nu
andere dingen aan mijn hoofd. Mijn leven
hier op orde brengen. Het is niet
gemakkelijk om op jezelf aangewezen te
zijn. Ie moet eraan wennen en afleiding
zoeken, ontsnappen. Ik zit vaak achter de
computer, luister naar muziek, praat met
vrienden, kijk films, lees.'
Als hem wordt gevraagd of hij Fernando
Pessoa, de grootste moderne Portugese
dichter, heeft gelezen is het alsof de zon
even over zijn gezicht trekt. Hij is verrast,
blij verrast dit keer. Ie ziet hem even aan
thuis denken, aan Lissabon met de trams
die piepend en kreunend de steile straten
nemen, aan de Taag, het laatste rustige
water voor veel Portugese
ontdekkingsreizigers.Ofugas continuas,
idas, ebriedade do Diverso! (O, het steeds
vertrekken, vluchten, de bedwelming van
het Andere! Uit Pessoa's Ode van de zee.)
'Lezen is een manier om aan een andere
cultuur te ruiken. Ik lees Patrick Süskind,
Gabriel Garcia Marquez, Pessoa. Zij laten
werelden zien, die ik niet ken. Zo wil ik
ook weten wat de mensen hier in
Nederland bezighoudt. Helaas heb ik nog
zoveel problemen met de taal dat ik geen
kranten kan lezen of televisieprogramma's
kan volgen. Daarom wil ik zo snel mogelijk
een Portugese zender kunnen ontvangen,
om op de hoogte te blijven van wat er in de
wereld gebeurt.'
Vertrouwen van de trainer
In sommige gevallen is het handig om een
taal niet te kunnen lezen. 'Buren zijn
Dani's geluidsterreur beu' kopt De
Telegraaf van 20 december. 'Sinds de
voetballer drie maanden geleden een
appartement in deze flat betrok, hebben de
omwonenden nauwelijks rust gekend.' Hoe
gaat hij met dit soort verhalen om?
'Ik lees dus al niets meer. Ik heb al zoveel
dingen over mezelf gehoord die verre van
geloofWaardig zijn. Het kan me niet
schelen. Ik weet wat ik doe. Ik heb het
vertrouwen van de trainer en van de
spelers. Van Gaal vindt me een goede prof.
Dat is wat belangrijk is. Het is niet
belangrijk wat mensen aan journalisten
vertellen. Natuurlijk, ik weet ook wel dat
kranten moeten verkopen. En als ze iets
kleins hebben over een publiek figuur dan
blazen ze dat flink op.'
Foto: Tessa Posthuma de Boer
Hij pakt de krant en werpt een verveelde
blik op de voorpagina. Een schamper
lachje volgt.
'Kijk, het is heel gemakkelijk. Als ik de hele
nacht feest en harde muziek draai, en dat al
drie maanden lang, hoe komt het dan dat
ik iedere morgen toch op tijd ben voor de
training? Ik heb me in die vier maanden
nog niet één keer verslapen. Toen ik in
augustus bij Ajax kwam, verwachtten de
mensen dat ik pas na zes maanden zou
spelen, misschien herinneren men zich dat
nog. Na twee maanden speelde ik al, ik
scoorde en stond zelfs een paar keer in de
basis. Het publiek had het over me,
iedereen kende me opeens. Hoe is dat
mogelijk als ik iedere nacht zou feesten?
Hoe kan zoiets waar zijn? Wat is
belangrijker: roddels of prestaties?
Aan de andere kant, ik ben een Zuid-
Europeaan, kom uit een andere cultuur. Ik
heb een andere leefstijl. Ik eet 's avonds
niet om zes uur, ik ben daar niet aan
gewend en dat vind ik normaal als je nog
niet zo lang ergens bent. Hier is dat
gewoon en ik moet daaraan wennen, wil
daaraan wennen, want dat is de cultuur in
Nederland en ik wil zien of ik me aan die
cultuur kan aanpassen.
Ik eet 's avonds om acht uur en als ik alleen
eet dan kijk ik tv of luister naar muziek.
Dat moet toch geen probleem zijn? Ik ben
hier gekomen om èen betere voetballer te
worden, om bekers te winnen, niet om te
feesten. Maar het is allemaal niet
belangrijk, ik lach erom.'
Terwijl Dani de persruimte verlaat zit
Blind nog steeds niet lekker in het
interview. 'Het gaat er niet om wat er is
gebeurd, de toekomst is belangrijker.'
Ook voor Dani. In het Veronica-
programma 'Ajax!' had Eusébio een
boodschap voor hem: 'Je hebt het in je.
Train, train, train. Je moet je doel voor
ogen houden.'
Het doel is duidelijk. De bedwelming van
het Andere! Een succesvolle Ajacied
worden. Dani is nu nog een gesluierde zon,
maar hij zal doorbreken.
