Een zon in het
noorden
Interview
door AAaarten Moll
Op 13 augustus 1996 contracteerde Ajax de negentienjarige
Daniel da Cruz Carvalho. Louis van Gaal haalde hem als een
potentiële nummer acht of tien. ledereen kent hem van de
kopballen tegen Glasgow Rangers. Daarna speelde hij niet veelr
maar de jonge Portugees is vastbesloten te slagen in
Amsterdam: 'Ik ben hier gekomen om een betere voetballer te
worden, om prijzen te winnen.'
Foto: Tessa Posthuma
lie Rner
Het is twee dagen voor de wedstrijd tegen
PSV. Dani is de ziekenboeg van Ajax
komen versterken. Een hamstringblessure
houdt hem uit de selectie voor het treffen
met de koploper.
De eerste vraag, of hij al een beetje
Nederlands spreekt, verrast hem, want in
het Nederlands gesteld. Verwarring op het
gezicht van de jonge linksbenige Portugees.
Hij lacht als blijkt dat er verder Engels
gesproken wordt.
'Ik neem lessen en probeer de taal zo snel
mogelijk te leren. De paar woorden
Nederlands die ik ken zijn genoeg om op
de trainingen en in het veld te kunnen
communiceren met de coach en de spelers.
Een dialoog is nog te moeilijk voor me.'
Hij is nu vier maanden bij Ajax. In februari
1997 is hij een jaar weg uit Portugal. Mist
hij Lissabon?
'Dat lijkt me logisch. Ik mis mijn land,
mijn familie, mijn vrienden. De warmte.
Maar ik heb hiervoor gekozen. Daar moet
je mee leren leven en er het beste uit zien te
halen. Gelukkig staan mijn ouders voor
honderd procent achter me. Ze zijn een
keer overgekomen. Te weinig naar mijn
zin. Amsterdam bevalt me wel, al zijn de
mensen hier koeler dan in Lissabon. Hier
leeft iedereen zijn eigen leven zonder dat
men lastig gevallen wil worden. In Portugal
loop je gemakkelijker naar de buren om te
vragen je te helpen. Hier voel ik me nog
niet zo op mijn gemak om dat te doen.'
Warme pleinen
Elke dag worden alle steden door
duizenden voetballen onder vuur
genomen. Het hoort bij de geluiden van
een stad. Een stad zonder straatvoetballers
