De populaire jongens. 'Kijk nou eens wat een babyface ik nog heb! Dit zijn
Raymond en Dickie, mijn vrienden van de Mavo. Raymond is erg lang mijn
beste vriend geweest. We gingen ook samen op vakantie. Na de lagere school
ben ik na de RK Mavo gegaan. Daar had ik niet veel moeite mee. Na de Mavo
ben ik naar de MDS in Zaandam gegaan. Daar ging het veel minder. De school
was niet flexibel en werkte bijna niet mee als ik vrij moest hebben of lessen
moest wijzigen. Op de Mavo begrepen ze mijn situatie veel beter en kreeg ik
altijd alle medewerking. Het was er een van de oorzaken van dat ik bleef zitten
op de MDS. Ik ben toen naar een MDS in Amsterdam gegaan en dat ging veel
beter. Maar ook die heb ik niet afgemaakt. Ik hinkte in het laatste jaar echt op
twee gedachten. Mijn school afmaken of me helemaal storten op het voetbal. Ik
wilde allebei en die combinatie was heel moeilijk. Uiteindelijk heb ik op een
jaar tienden na mijn examen niet gehaald. Dat vind ik nu nog jammer. Maar wie
weet komt het er ooit nog eens van. Ik ben geen planner, maar je weet het
nooit. Niet iedere voetballer is als hij uitgevoetbald is, financieel onafhankelijk,
en als je dan een papiertje achter de hand hebt, is dat mooi meegenomen.'
It's Ajax time now! 'Ik was veertien toen ik bij Ajax kwam. Ik startte in de B2. Op de foto
heb ik een gebroken hand. Die had ik overgehouden aan een knokpartijtje tijdens een
voetbalwedstrijdje in Purmerend. Ik weet nog dat we met de B2, mijn lichting dus, een
voorwedstrijd moesten spelen in het stadion. Ajax speelde tegen ADO Den Haag. En wij
speelden vooraf een wedstrijd tegen de B3, wat eigenlijk de C1 was. Het hele jaar was
ons al verteld dat de B3 veel beter was dan wij. Dat was de lichting met de
supertalenten. In de B3 speelden toen onder anderen Clarence Seedorf, Patrick Kluivert
en Mendel Witzenhausen. En wij, de B2, waren eigenlijk de werkers. We hadden nog
nooit tegen ze gespeeld. Die wedstrijd was dus de confrontatie van het seizoen. Het
moment suprème, zeg maar... en wij wonnen! Ze hebben zich daarna het hele jaar rustig
gehouden.
Reuser in Oranje! 'Ik was tweedejaars A bij Ajax toen ik werd uitgenodigd
voor het Nederlands elftal onder achttien. Ik zat daarvoor nooit bij de selectie.
Maar dat jaar was ik echt in een hele goede vorm en konden ze - gelukkig -
niet meer om me heen. Het elftal was bezig zich te kwalificeren voor het EK in
Engeland in '92. Toen ik erbij kwam hoefden we nog maar twee
kwalificatiewedstrijden te spelen. Het EK op zich was een teleurstelling. We
werden vijfde en dat terwijl we toch best met bepaalde verwachtingen naar
het toernooi waren gegaan. Technisch konden we het allemaal wel bijbenen
maar we kwamen fysiek te kort. Je stond tegenover Spanjaarden met complete
baarden. Nou, dan had je echt zoiets van "Jezus, moeten we daar tegen?" We
waren gewoon nog broekies.'
