Het fotoalbum van
Martijn Reuser
Het familiealbum
door Reina Hemmes
Het Amsterdamse publiek heeft hem twee jaar geleden voorgoed in het hart gesloten. Zijn
schreeuw 'Reuser in Oranje' vanaf het bordes van de Stadsschouwburg bij het kampioenschap in
1994 maakte hem in één klap geliefd. De supporters kunnen het brutale, pittige gedrag van de
voetballer wel waarderen. Maar gelukkig blijft het bij Reuser niet alleen bij woorden. Het
afgelopen seizoen kreeg hij van coach Louis van Gaal regelmatig de kans zich te manifesteren in
de basis van het eerste eftal. Noodlottige blessures zetten een streep door de definitieve
doorbraak, maar Reuser zit niet bij de pakken neer. De wil om te winnen, ten koste van veel,
druipt van hem af en hoewel niet erg groot van stuk is hij voor niets en niemand bang. Een kijkje
in het fotoalbum van Martijn Reuser.
A
De Reuser-telgen. 'Dit is mijn zusje Marieke. Zij is een paar
jaartjes ouder. Dit is echt zo'n klassieke klassefoto. Ik denk dat ik
hier nog op de kleuterschool zit. Die heette 'Repelsteeltje', in
Amsterdam Noord. Na de kleuterschool ging ik naar de
'Bottelhoef', ook in Noord, maar daar heb ik maar een half jaartje
op gezeten, want toen gingen we verhuizen naar Purmerend.'
Een dagje uit naar de Efteling. 'Daar
gingen we ieder jaar wel een dag
naar toe. Ik was helemaal gek van
het park. Mijn moeder hield ons
wel eens thuis van school, zodat
we eerder naar de Efteling konden
vertrekken. Op die manier
konden we de drukte een beetje
ontwijken. In het begin was ik
gek van de sprookjestuin.
Mijn favorieten waren Hans
en Grietje. Aan het huisje
waarin ze woonden, zat een
hendel en als je daaraan
trok, kwam de heks naar
buiten. Machtig vond
ik dat. Later ontdekte ik
de python en toen was
ik helemaal niet meer
te houden.'
