Sponsor
Nederlanders wagen graag een gokje, blijkens het feit dat er maandelijks zo'n 2,5 miljoen
deelnemen aan de Staatsloterij. De drang om van de fantasie werkelijkheid te proberen te maken
is niet van vandaag of gisteren. De Staatsloterij is al meer dan tweehonderdvijftig jaar oud.
Tegenwoordig maakt de Stichting Exploitatie Nederlandse Staatsloterijen (SENS) gebruik van de
modernste communicatiemiddelen, zoals commercials en computers, om de verkoop van loten én
van kaartjes voor voetbalwedstrijden in goede banen te leiden.
verkoper van
fantasie
door Erik van Leeuwen
het winnende lot verkocht is. Zo niet, dan
trekken we een nieuwe lettercombinatie
die voorafgaat aan het lotnummer.'
Maandelijks nemen zo'n 2,5 miljoen
Nederlanders deel aan de Staatsloterij. Er
zijn veel deelnemers die hun lot trouw bij
de reeds eerder genoemde sigarenwinkel of
het postkantoor kopen en er zijn er ook die
de Staatsloterij machtigen iedere maand
f 27,50 van de bank- of girorekening af te
halen. Bomas zegt dat veel mensen zo hun
vaste rituelen hebben omtrent het kopen
van een lot. 'Zeker de losse kopers schaffen
vaak vlak voor de trekking een lot aan,
alsof ze het idee hebben dat je dan meer
kans hebt.
Ook zijn er mensen die elke maand
hetzelfde nummer kopen of speciaal op
zoek gaan naar het verkooppunt dat die
maand het winnende lot heeft verkocht. Zo
heeft iedereen zijn eigen traditie.
Tegenwoordig is een staatslot ook volledig
geaccepteerd als cadeau in de vorm van de
geluksenveloppe.' Eigenlijk verkoopt de
Staatsloterij maandelijks het recht om op
een prettige manier geld uit te geven.
Bomas: 'Wij verkopen toch een soort van
fantasie. Zodra mensen een lot in hun
handen hebben, gaan ze ook direct
fantaseren wat ze zouden gaan doen met
een miljoen. Vandaar dat we ook in ofEëjf
reclame-uitingen de kreet Je fantasie kan
niet rijk genoeg zijn gebruiken.'
Verkooppunten
Het aantal verkooppunten van de
Staatsloterij is inmiddels zo groot, dat het
fenomeen 'collectrice' is verdwenen. Toen
de staatsloten nog moeizaam te verkrijgen
waren, trokken verkopers de wijk in om -
langs de deuren staatsloten te verkopen, all
een soort zendelingen van het geluk. Een
alternatief was de verkoop aan huis,
waarbij door de collectrices vaak op een
eenvoudige manier reclame werd gemaakt.
Tegenwoordig is het allemaal anders. Op
bijna elke hoek van iedere straat is
tegenwoordig wel een Staatsloterij-
verkooppunt, waar met behulp van
computerterminals de staatsloten worden.
verkocht en geregistreerd. Met de
computers wordt echter meer gedaan dan
de verkoop van staatsloten.
Voetballiefhebbers weten er inmiddels alles
van, want op diezelfde locaties kan de
bezitter van een clubcard een kaartje voor
een wedstrijd van zijn favoriete club
kopen, zonder dat de jij ax-fan in, pak hem
beet, Tien ray eerst naar Amsterdam hoeft
te komen. Bomas vindt het systeem echt
een uitkomst. 'Een voetbalkaartje en een
staatslot zijn wat dat betreft hetzelfde. Het
is gewoon eenifummer dat niet op naam
staat, maar waarmee je een bepaald recht
koopt. Bij ons is dat het recht om eventueel
geld uit te geven, voor de supporters is dat
het recht op een stoel in een
voetbalstadion.'
Overigens kunnen niet alleen
voetbalsupporters bij de Staatsloterij
terecht, ook dê liefhebbers van American
FootÉÉË komen aan hun trekken, want ook
de Amsterdam Admirals distribueren hun
kaartjes via de verkooppunten van de
Staatsloterij en binnenkort ook het circuit
van Zandvoort.
A I AY KA A C A 7 I M C AAAADT 1QQ7
137
