Hoe hij overkomt, die lange benen, af en
toe een hakkie, dat vind ik wel treffend in
de vergelijking. Die bijnaam blijft me
achtervolgen en dat vind ik wel aardig.'
Met de filosoof Socrates is Arnold Scholten
minder bekend. Een filosofie is hem wel
toe te schrijven. Hij gaat voor het team,
niet voor zichzelf. Heeft hij uit zijn carrière
gehaald wat hij had gedacht eruit te halen?
Hij kijkt even voor zich uit, schuift wat met
zijn glas. 'Ik denk het niet, ik had een veel
bepalender speler kunnen zijn. Ik denk te
veel in het teambelang, dat heb ik in me
heb zitten. Ik doe te snel een stap terug.
Dat zit in je karakter denk ik, en daar val je
telkens weer op terug. Bij Feyenoord zat ik
tegen het Nederlands elftal aan. Ik had het
graag meegemaakt, maar ben niet
gefrustreerd dat ik het nooit gehaald heb.
Als ik terugkijk, verwijt ik het mezelf wel,
maar het is nu eenmaal zo gelopen.
Uiteindelijk ben ik wel tevreden over hoe
ik terecht ben gekomen. Het is toch een eer
teruggevraagd te worden bij Ajax.'
Scholten wordt nu beschouwd als een
routinier bij Ajax. Ziet hij zichzelf als een
leider?
'Ik speel een rol die ik krijg toegewezen in
het elftal. Of het nu rechtshalf is of
achterin, op vier, die rol die speel ik.
Verder denk ik dat het elftal zich op het
moment heel moeilijk laat sturen. We
kunnen wel zeggen: "We stropen de
mouwen op en we gaan beuken," maar dat
is geen Ajax, daar hebben we de spelers
niet voor. Iedereen moet doen waar hij
voor staat en dat moet hij goed doen.'
Vrij beroep
Over een carrière na het voetbal heeft
Arnold Scholten nog niet veel nagedacht.
Hij moet nog met Ajax praten over
contractverlenging. Zijn verbintenis loopt
